|
Б ў р о н :
Қойил Х ор уд, қутқинг билан қаҳрингга,
Боғларини қовжиратган заҳрингга!
Тила дўстим, тилагингни айт тезроқ,
Не истасанг бергум, ҳозир вақтим чоғ!
Сўйла, гулми, гулистонми, баҳорми
Еки бирор гўзал ёрми, дилдорми?
Х о р у д :
Тилагимми?..
Менинг ёлғиз тилагим,
Гулнинг, боғнинг ҳеч бўлмасин кераги!
Барглари қуриди, илдизлари бор,
Энди томирларин қирқмоқлик даркор!
Токи бу ерларда гул кўкармасин,
Бизлардан кейин ҳам бош кўтармасин!
Ана энди Бўрон билан Хоруд Гуллар
боғини тамомила маҳв этишга кириш дилар.
Хоруд заҳарли тилини чиқариб, борлиқ-
қа заҳар сочди. Гуллар боғи тупроғидаги
илдизларни ҳам абадий йўқотиш, ўсимлик-
40
www.ziyouz.com kutubxonasi
лар,
д арахтлар,
экинлар ва гулларни
таг-томири билан бутунлай қуритиш учун
за ҳ а р пуркай бошлади. Бўрон эса тоғлар
устида, сойлар ичида, водийда, д алаларда
қудратли куч билан чақм оқ чақди. Мома-
қалд и р о қ еру осмонни ларзага келтириб
гуриллади,
пақирлаб
қуйгандай
ж а л а
ёғдй-ю, пишқириб сел келди, ҳаммаёқни
тошқин босди.
Хоруд билан Бўрон ўз қўлларидан кел-
ган барча офатни ёғдириб, иллатни сочди-
лар-да, ўз қилм иш лари дан шод бўлиб, Нар-
гизнинг ерпарчин бўлиб ётган ожиз гавда-
сига яқи н лаш ди лар.
Уни ўлдига чиқариб, ўз газабларидан
маст бўлиб, яна қаҳ -қ аҳ уриб, ян а ўйин
бошладилар. У лар аж алнин г ҳаёт устидан
тантанасини намойиш қилаётганликлари-
дан бениҳоя шод эдилар.
Аммо Наргиз тирик. Мана у, нур сочув-
чи кўзлари юмуқ бўлса ҳам, оташин қалби
уриб, нафас оларди. Унинг пайваста қош-
лари ғазаб билан чимирилган. Наргиз, дун-
ёда
ҳаёт билан севгини сўндира оладиган
куч йўқ, деб ишонади. Ҳаёт ва севги юз
минглаб тўсиқларга дуч келади, юз минг-
лаб қора кучлар билан олишади, юз минг-
41
www.ziyouz.com kutubxonasi
лаб қон-қурбонлар беради, аммо буларнинг
ҳам м аси ю ксалиш ва ўсиш йў л и д аги к у р а ш
м а ш а қ қ а т л а р и , қурбонларидир.
Б у ку р аш н и н г азоблари, а л а м л а р и бўл-
ганидай, севинч, за ф а р л а р и ҳам бор. Ҳаёт
ва
севгининг енгилм аслиги ва ғолиблиги
ана ш у ж ан г, ан а шу к у р а ш мевасидир.
Қора к у ч л а р ч ан га л и д а қолган гўзал
Н аргизнинг тириклиги, тўйиб-тўйиб наф ас
олиши, оташ ин ю рагининг ҳаётийлиги севги
ва ҳаётнинг асло енгилм аслигига бир Ми-
солдир.
Б у ҳ а қ и қ а т н и Бўрон ҳам, Хоруд ҳ ам
туш у н ар ди лар . Ш унинг учун ҳ ам у лар Н ар-
гизнинг наф ас олаётганини, ю раги дукил-
лаб ураётгани ни сезиш лари билан уни ўл-
дириш га, я ъ н и севгидан, ҳаётдан асар ҳам
қол д и р м асли кка қарор бердилар. У л ар уш-
бу
қарорни
и ж р о
этиш учун Н арги зга
а ж а л н ай зал ар и н и санча бош лаганларида,
гўзалн инг кичик қалби дан :
— Бамбур! А с а л а р и л а р ш оҳи Бамбур!
Кел, мени халос эт! — деган м ағр у р хитоб
ж ар ан гл аб кетди.
Ш у биргина сўз Бўронни ҳам, Х орудни
ҳ ам саросимага солиб, титратиб, қалтиратиб
www.ziyouz.com kutubxonasi
юборди. У лар ж он талвасасига тушиб қол-
дилар.
Б ам бур
ёлғиз учиб келм айди, унинг
минг-минглаб, м иллионлаб дўстлари бор.
А н а шу у л у ғ куч у л ар н и эсанкиратиб қўй-
ди. Бўрон ку ч и ш л ати ш фойда бермасли-
гини туш унди-да, ж азо д ан қочиб ку ту л и ш
ва ўз қора ни ятига етиш учун Н аргизни
ал д аш йўлига ўтди.
— Т ақдирин г менинг и зм и м д а ,— деди у
Н аргизнинг бошига эгилиб,— сени бор қи-
л и ш ҳам, й ў қ қи ли ш ҳам ф а қ а т менинг
қ ў л и м д а. К уч-қудратим ни, н и м ал ар га қо-
дир экан ли ги м н и бугун ўз кўзинг билан
кўрдинг. И стасам, дарёлар тескари оқади,
истасам,
денгизлар
чайқали б, ҳайқириб,
одамзодни бир зу м д а ўз қ а ъ р и г а тортиб ке-
тади. И стасам, дўл ёғади, сел келади, мо-
м ақ ал д и р о қ гуриллаб, ер остин-устун бўла-
ди. И стасам , тоғлар а ғд ар и л ад и , боғлар ха-
зон бўлади, экинлар қурийди. Д аёт сўнади.
Менинг қу д р ати м ан а ш у н дай беҳисоб ва
беаёвдир. Г ўзал Н аргиз, мен ф ақ ат сенинг
олдингда тиз чўкиб, м а р ҳ а м а т қилиш ингни
сўрай м ан . Рози бўл, умрбод йўлдош инг бў-
лай, дунёнинг барча бойлигини сенга тор-
тик қи лай , бўйинг баравар олтинга кўмай!
43
www.ziyouz.com kutubxonasi
www.ziyouz.com kutubxonasi
Н ар ги з аста кўз очди ва Бўроннинг жир-
кан ч баш араси га н аф р ат билан тикилди.
Бўрон пок ч еҳрали қизнинг н а ф р а т билан
ёнаётган кў зл ар и га қа р ай олмади, ож излар-
ч а қалти ради .
— Мен — ҳаёт,
сен — аж ал сан ! — деди
Н арги з ж а ҳ л билан. — Буни аввал ҳ ам айт-
ган м ан сенга! Ҳ аёт билан а ж а л м уттаси л
олиш ганидай, мен ҳ ам сен билан кураш га-
ним кураш ган!
Н арги зн и н г сўзлари Бўроннинг вуж уди-
ни тешиб ўтгудек бўлди. Г улнинг нозик
қалбидан бу қа д ар сўзлар отилиб чиқиши-
ни ку тм аган Бўрон, энди яна таҳдид сола
бош лади:
— Е розилик берасан, ёки...
— Ў лган и м да ҳам рози бўлмайман!
— Сабаб?
— Сабабини баён этдим, а ж а л элчиси!
— К у р аш — м у ш ку л иш, сенинг қўлинг-
дан келмайди. Осон иш ни ўйла, гўзалим!
— М уш кулни мардона енгаман! Дўст-
ларим, дугоналари м менга м ададкор бўла-
дилар.
— Менга бас келад и ган ку ч ж аҳ о н д а
йўқ! О лиш ам ан десанг, овора бўласан. Рози
бўл!
4 5
www.ziyouz.com kutubxonasi
— Иўқ!
— Бамбурни кутма. У аллақачон ўлди-
рилган.
— Елғон!
— Ўз қўлим билан ўлдирганман.
— Ишонмайман!
— Сени ҳам ўлдираман, жонинг ширин
эмасми?
— Пок севгига жонимни фидо қилган-
ман. Сен шу севгининг душ манисан. Мен
ҳаёт гулиман, сен вабо элчисисан, йўқол
кўзимдан, қузгун!
Бўроннинг
ранги ўчди, қони қочди.
Унинг сабри тугаб, тоқати тоқ бўлди. Ала-
мига чидолмай осмонни қоплаб турган қора
булутларга қараб ҳайқирди. Я на чақм оқ
чақиб, ян а момақалдироқ гуриллади. Ж а-
л ан и н г шовқини, дўлларнинг тасир-тусури,
гулдурак ва суронлар еру кўкни ларзага
келтирди.
Гуллар боғини тагин тун зулм ати қоп-
лаб олди...
... Бамбур ҳ ақи қатд ан ҳ ам Бўрон билан
Хоруд найранги натиж асида Н аргизи йўли-
ни йўқотиб қўйган эди. Қайга бош урса
вайронага дуч келар, у кўрган й ўллар, у
сайр қилган боғлар, чам анлар, водийлардан
46
www.ziyouz.com kutubxonasi
асар ҳам кўринмасди. У билган дарёлар
тескари оқар, у кўрган қоялар м уаллақ, у
севган турнакўз булоқлар қайнамас, оқар
йўллари ҳам кўмиб таш ланган, у тинглаб
маст бўлган қўш и қлард ан ному нишон йўқ
эди. У адашиб кетди. Қора .кучлар уни
адаш тириб юборди. И ўл юрди, узоқ-узоқ йўл
юрди, йўл юрса ҳам мўл юрди. Н аргизи
туф айли чекм аган азоби, чекмаган алам и
қолмади. Тунлари ю лдузлардан, кунлари
ш ам о л лар д ан , тунлари елдирим оёқли оҳу-
лардан, ку н лар и ўткир к ў зл и бургутлардан
сўраб чарчади. Ҳеч биридан кўрдим, эшит-
дим, деган
ж авобни
ололмади.
Унинг
саволига олам гунг эди. Бўрон билан Хоруд
ҳаммасини гунг қилиб қўйган эди.
Бамбур сабрининг ниҳояси битди. Айри-
л и қ алангаси дан тоқати тоқ бўлди. Озиб-
тўзиб кетди. А хири муҳаббатларини ўзи-
нинг сўнмас ёғду ип аклари риштаси билан
йўргаклаган офтобга илтиж о қилди:
Do'stlaringiz bilan baham: |
