Jan-Mari Leklezio. Eh, o‘g‘ri, o‘g‘ri, shu ham hayotmi?! (hikoya) Xo‘sh, hammasi nimadan boshlandi?

Ular-chi, ular bilishadimi?
Bolalarimmi? Yo‘q, ular hech nima bilmaydi, ular juda yosh, otalari o‘g‘ri ekanligini aytib bo‘ladimi?! Boshida xotinimga ham bildirmoqchi emasdim. Men unga tungi qurilishda qorovul bo‘lib ishlayapman, dedim, ammo u uyga televizor, musiqiy markaz, maishiy ro‘zg‘or buyumlari, seyf, taqinchoq va boshqa buyumlar olib kelayotganimni ko‘rib turardi. Bu matohlarning hammasini garajda saqlardim. Xotinim baribir shubhalanib qoldi. U bu haqda menga hech nima demadi-yu, ammo sezganini bilardim. Nima ham deya olardi? Ish shu darajaga borib yetdiki, bizning yo‘qotadigan hech narsamiz qolmadi, yo shunday yashash kerak, yo ko‘chada tilanchilik qilishga to‘g‘ri kelardi.
Omadim chopib o‘sha paytda bir yaxshi xaridor topdim, u qaltis ishga qo‘l urmay mo‘maygina pul topardi. Shaharda uning katta maishiy elektron jihozlar do‘koni va qayerdadir – bilishimcha, Parij atrofida – kamyob buyumlar do‘koni bor edi. U o‘g‘rilik mollarni suv tekinga sotib olardi. Buyumlarga yaxshiroq haq to‘lardi-yu, biroq duch kelgan narsani olavermasdi, aytishicha, bu qaltis ish emish. Bir kuni u mening ko‘hna osma soatimni olmadi, chunki bunday soatlar dunyoda uch-to‘rtta ekan, qo‘lga tushib qolishdan qo‘rqdi. Shunda men soatni xotinimga berdim, u xotinimga yoqmadi, shekilli, bilishimcha, bir necha kun o‘tib soatni chiqindilarga qo‘shib tashlab yuboribdi. Balki u ham qo‘rqqandir.
Ha, o‘sha kuni garajda mashinamdan narsalarni tushirayotgan paytimda xotinim kirib keldi. Jilmayib tursa-da, aslida g‘amgin edi. “Bu xatarli emasmi?” deb so‘ragani yodimda. Uyalib ketdim va undan chiqib ketishini so‘radim, chunki o‘sha damda xaridorim kelishi kerak edi va u xotinimni ko‘rishini istamasdim. Boz ustiga bolalarim ham buni bilib qolishidan qo‘rqardim, chunki ular hali go‘dak edi. Ular meni avvalgidek ishlaydi, deb o‘ylashardi.
Men farzandlarimga endi tunda ishlayman, shuning uchun kechqurun ketishim, kunduzi esa biroz mizg‘ib olishim zarur, degandim.