Jahon adabiyotining bestselleri markus zusak

QAYG'ULI KICHIK UMID


Hech kim “Himmer ko'chasiga bomba tashlashni istamagandi. Hech kim jannat nomi qo'yügan joyni bombalashga botinmasdi, to'g'rimi? To‘g‘rimi?


Bombalar birin-ketin tushgach, ko‘p o‘tmay bulutlar shishdi va sovuq yomg‘ir tomchilari kulga aylandi. Issiq qor parchalari yerga yo- g‘ildi.


Qisqasi, “Himmel” ko‘chasi yer bilan yakson qilindi.

YoTning bir chekkasidagi uylar ikkinchi bir tomonga og‘ib, boshqa- larini bosib tushdi.

Jiddiy boqib turgan fyureming hoshiyali surati toptalib yer bilan bitta boTdi.
Shunda ham u o‘zining jiddiy uslubida jilmayib turardi.
U hammamiz bilmagan narsalami biladigandek edi go‘yo. Ammo men u bilmagan narsani ham bilar edim.
Barcha chuqur uyquga cho‘mib yotgan paytda ulaming ustiga o‘lim bombalari yog‘ilardi.
Rudi Shtayner, Lizelning o‘gay ota-onasi, Frau Xolsapfel, Frau Diller, Tommi Myuller — hamma-hamma uxlab yotgan va o‘layotgan edi.
Faqat bitta odam — Lizel tirik qoldi, chunki u bu paytda yerto‘lada o‘tirib, o‘zining hayoti haqidagi hikoyasini qayta-qayta o‘qib, xatolarini tekshirayotgan edi. Ilgari bu yertoTa yetarlicha chuqur emas deb hisob- langan boTsa-da, ammo 1943-yil 7-oktyabrga o‘tar kechasi u bombadan yashirinish uchun mos bo‘lib chiqdi. Vayrona devorlar to‘p-to‘p bo‘lib qulab tushdi, bir necha soatdan keyin Molkingda g‘alati va tarqoq sukunat qaror topgach, mahalliy havo hujumidan mudofaa xizmatidagilar qanday- dir tovushni eshitib qolishdi.
Aks-sado.


Qaysidir uyning ostida bir qiz bo‘yoq idishni qalami bilan urib ishora berardi.


Ular bir dam qotib qolishdi, quloqlarini yerga qo'yishgach, yana


o‘sha tovushni eshitib, qazishni boshlashdi.