Jahon adabiyotining bestselleri markus zusak

74 „




Kirlar egalariga yetkazib berilgach, ular shahar atrofidan oqib o‘tuv- chi Amper daryosi tomon yo‘l olishdi. Daryo shu yerdan to‘ppa-to‘g‘ri Daxaudagi konsentratsion lager tomonga borardi.
Daryo bo‘yida yog‘ochdan qurilgan ko‘prik bor edi. Lizel va otasi o‘sha ko‘prikdan o‘ttiz metrcha uzoqlikdagi yam-yashil maysalar ustida o‘tirib, so‘zlami yozishdi, keyin yozganlarini ovoz chiqarib o‘qishdi. Qo- rong‘i tushganida Hans akkordeonni chiqardi. Lizel otasiga tikilgancha sehrli musiqaga quloq solib o‘tirdi, lekin o‘sha oqshom sevimli akkor- deonini chalayotgan otasining yuzida zohir bo‘lgan chalkash ifodani darhol sezmadi.





O‘gay otasida bilinar-bilinmas o‘zgarish yuz bergan edi. Lizel buni payqagan bo‘Isa-da, animo ancha vaqtgacha, ya’ni tafsilotlar birlashib yax- lit javob paydo bo‘lguncha bu o‘zgarishning mohiyatini tushuna olmay yurdi. U otasining akkordeon chalayotib ko‘zi bir nuqtaga qadalib qolga- nini sezmas, Hans Hubermanning akkordeoni butun boshli hikoya ekanligi haqida hech qanday tasawurga ega emas edi. Yaqin kelajakda o‘sha hiko­ya erta saharda yelkalari uchgan va dag‘-dag‘ qaltiragan holda “Himmel” ko‘chasidagi 33-uyga yetib keladi. U bitta chamadon, bitta kitob va ikkita savolni olib keladi. Hikoya. Hikoya ketidan hikoya. Hikoya ichidagi hiko­ya. O‘sha paytda Lizel bilgan bittagina hikoya bor edi va bu unga juda yoqardi.
Lizel o‘t-o‘lanlaming keng quchog‘iga cho‘zilib, ko‘zlarini yumdi, quloqlari akkordeondan taralayotgan musiqada qoldi.
Albatta, saboqlar davomida qiyinchiliklar ham bo‘lib turardi. Otasi hatto unga bir necha bor baland ovozda gapirdi:
— Qani, Lizel, — derdi u kuyib-pishib. — Sen bu so‘zni bilasan, bilasan, axir!