Jahon adabiyotining bestselleri markus zusak

71 •

yor kulib yubordi, keyin jimib qoldi.

— Tss, jimlikni saqlashimiz kerak! — Hans shunday deb uni ogoh- lantirsa ham o‘zini kulgidan to‘xtata olmay, o‘sha so‘zni yozdi va yana bir





— Dada, — shivirladi Lizel. — Rasmda ko‘zlarimni chizmabsiz-


ku!
Hans qizning sochlarini siladi. U otasining qopqoniga tushgandi.
— Bunday chiroyli tabassuming turganda senga ko‘zning keragi yo‘q, — dedi u va qizni bag‘riga bosib yana rasmga tikildi. Uning iliq chehrasi kumushday yaltirardi. — Endi “T” harfmi o‘rganamiz.
Alifbodagi hamma harflar o‘rganilib, o‘n martalab takrorlangach, Hans qo‘llarini cho‘zib kerishdi va: “Balki, bugunga yetar?” — dedi.
— Yana bir nechta so‘z o‘rganaylik.
Ammo otasining qarori qat’iy edi:
— Yo‘q, yetarlicha o‘rganding. Uyqudan turganingda senga akkor- deon chalib beraman.
— Rahmat, dada.
— Xayrli tun, — Hans miyig‘ida kulib qo‘ydi. — Xayrli tun, cho‘chqa.
— Xayrli tun, dada.