Искусство — %мирим

Шайыра Гүлистан Шамуратова


БҮЛБИЛ ТОЙЫНА
(Айымхан Шамуратованың 50 жыллық тойына)

Сәҳәр турып шықсам Әмиў бойына, Гүллер ғумшаланып күлди, Айымхан. Өнер сахнасының шадлы тойында Ҳаўазың сүйсинтти елди, Айымхан. Қайғыдан қамыққан жаўдыр көз едиң, Қоңыратлы қарапайым қыз едиң. Әрман аспанында бир жулдыз едиң, Таң шуғласы менен туўдың Айымхан. Өнер тилтин шалып илгир зейниңе, Ғайбарланып, ҳеш айланбай кейниңе, Орайпекти қағып таслап ийниңе, Силкинип сахнаға шықтың Айымхан. Көп күстаны қылып, сени көре алмай, «Артист» деп бийпәмлер күлискен талай, Қалды сол өсеклер гүўлеп самалдай, Мәртебе таўына миндиң Айымхан. Сәзенделер сазлап қасыңда сазын, Дүньяға таралды азат ҳаўазың. Қуслар талўас етсе илмеги лазым, Өнердиң өрмегин илдиң Айымхан. Сен сайраған ўақта сулыў наманы, Гүлдей жайнап жаңа турмыс жамалы, Есип кеўиллерде сәўир самалы, Қыс тоқсанлар жазға дөнди, Айымхан. Сестиң жаңлағанда ҳаўижге минип, Тасларға тил питер гөяға келип, Кең сарайлы заллар силтидей тынып, Жүреклер шәўкилдеп соғар, Айымхан. Сенсиз қызбас той-тамаша сейиллер, Жолыңа паяндоз рәңбәрең гүллер, Алдында албырап ғошшақ бүлбиллер, Келип шаңараққа қонар, Айымхан. Бир айтсаң, «жөне» деп журт етип талап, «Ҳәў, саў бол, жеңге» деп яки «апа»лап, Үриккен кептердейин дүрлеп шапалақ, Сахнадан жибермес сени, Айымхан. Көрген ўақта туўған айдай жүзиңди, Халқым тыңлағанда хош ҳаўазыңды, Театрлар тарта алмай назыңды, Сахналар сықырлар, Айымхан. Даўысың жайлап өзбек, түркмен журтларын, Қыймылдаттың көп жигиттиң муртларын. Қарақалпақтың көкиректеги қуртларын, Наўқандай өргизер сестиң, Айымхан. Шықсаң жаўлығыңды сен қыя салып, Журттың шапалақтан қоллары талып. Қайта бастан гөне дәрти қозғалып, Ғаррылар жаслығын еслер, Айымхан. Халық баҳалап хызметиңди үлгили, Өңириңе тақты ҳүрмет белгини. Әмиў бойларының шайда бүлбили, Той мүбәрек болсын жеңге, Айымхан.