Искусство — %мирим

СОЛ ЖЫЛЛАРДАҒЫ АТҚАРҒАН ҚОСЫҚЛАРЫМНЫ; САЙЛАНДЫЛАРЫНАН
БОЛМАСА
(сөзи Бердақ шайырдики)

Бағ-дәўлетиң бергил бийғам жасайын,

Ырысқы-несийбемди молдан асайын,
Әрмансыз ойнайын, сүйип қушайын,
Маған дүнья жәннетиниң нурын бер.

Үстинен жол берсе не теңиз, дәрья,

Мени тоздырмаса не заман гирия,
Мың жылдан соң қалай болады дүнья.
Көрейин Лукманның маған өмирин бер.

Бостан бер гүллери әтир аңқысын,

Арасында ел сайраңлап, шалқысын,
Қолымда сом темир оттай балқысын,
Я маған темирши Даўыт саҳрин бер.

Дүньяда тилсимлер сырын ашпаға,

Рэф-рэф минип жерден көкке ушпаға,
Душпанды өз зинданына баспаға,
Жер көкте ушпаға маған қанат бер.

Бердақ дер, сөзимди айтып өтейин,

Бақ болмаса бул өмирди нетейин.
Болмаса дүньяны тәрик етейин,
Я маған дәўлетли инсан өмирин бер.


БОЗАТАЎ
(cөзи Әжинияз шайырдики)

Кетер болдық енди бизлер бас алып,

Хош, аман бол, бизден қалдың, Бозатаў.
Хошласалы қара көзге яш алып,
Хош Аман бол, бизден қалдың Бозатаў.

Жер ҳәм ел билендур, ел ҳәм жер билен,

Жерсиз елдиң күни дәрбедер билен.
Өмир өтер жүректеги шер билен,
Қәдириң сениң бизге өтти, Бозатаў.

Йоқ едим, бар болдым, кәмала келдим,

Минип әреби атлар дәўранлар сүрдим.
Наныңды көп жедим, рәҳәтин көрдим,
Хош, аман бол, бизден қалдың, Бозатаў.

Сен бағ едиң, бүлбил ушты зағ қалды,

Пүткил сийнем жанды, иште дәрт қалды.
Қыйсық Порхан, атаў сени жаў алды,
Басы қутлы, соңы ўайран, Бозатаў.

Зийўарың хошласар қәдириңди билип,

Көзини яшартып, бағрыны тилип.
Аман болса ҳал сорасар бир келип,
Хош, аман бол, бизден қалдың Бозатаў.


ЖЕЗДЕЖАН
(Намасы да, сөзи де Әбдираман Өтеповтики)

Балдызы: Хабар бер ҳалыңнан, сөйле жайыңнан,

Ҳал-жағдайың қалай болды жездежан?
Магар киятырсаң аўыл жағыңнан,
Әлбе-дәлбе жүзиң солған, жездежан.

Жезде: Сорама, балдызым, бахтым қарады,

Апаңнан айрылып баўырым жанады.
Мен нәйлейин, ишим жанып барады,
Апаңыз жуп, мен тақ қалдым балдызым.

Балдызы: Қудай урып, кеўил бурған шығарсаң,

Мениң жан апамды урған шығарсаң!
Көзине шөп салып жүрген шығарсаң,
Сөйтип бийәбирей болған, жездежан.

Екеўи: Апаңның болмады ҳасла турағы,

Бизди таслап, жасқа түсти шырағы.

Балдызы: Көзине шөп салып жүрген шығарсаң,

Сөйтип бийәбирей болған жездежан.