1.3 Konchilik sanoatining qisqarishi Jahon bozorlarida arzon va sifatli xom ashyoning ko‘pligi o‘zining qazib olish sanoatining amalda qisqarishiga olib keldi. 1957-1970-yillarda qazib olish sanoatida ishlab chiqarish hajmi atigi 11 foizga o‘sdi va ularning sanoat mahsuloti umumiy hajmidagi ulushi 5,1 foizdan 2,1 foizgacha kamaydi. 60-yillarning oxirida qazib olish sanoatida atigi 500 ming kishi yoki sanoatda ishlayotganlar umumiy sonining 1 foizigina ishlagan.
Bunday dinamika uchun eng kichik sanoat - ko‘mir qazib olishda ishlab chiqarishni qisqartirish hal qiluvchi ahamiyatga ega edi. Ko‘mir qazib olishning maksimal darajasiga 1961-yilda erishildi (54,5 million tonna), keyin u juda tez pasayishni boshladi va 70-yillarning boshlarida atigi 33 million tonnani tashkil etdi. Shu bilan birga, Yaponiyaning ko‘p yillar davomida ko‘mir importiga qaramligi 36 dan 56 foizgacha oshdi.
Boshqa turdagi minerallarga kelsak, yuqori o‘sish sur’atlari davrining oxiriga kelib, faqat qo‘rg‘oshin va rux rudalarini, shuningdek marganets va mis rudalarini qazib olish Yaponiya sanoati uchun hamon o‘z ahamiyatini saqlab qoldi (talabning qariyb yarmi qo‘rg‘oshin va rux rudalari, mis rudasida taxminan 20%, marganets rudasida taxminan 30%). Boshqa barcha turdagi xom ashyo va yoqilg‘ilarni qazib olish juda ahamiyatsiz (ko‘pincha ramziy) bo‘lib qoldi.
1.4. Transport sanoati Yuqori o‘sish sur’atlari davrida transport juda tez rivojlandi: 1960-1973-yillar yuk va yo‘lovchi tashish hajmi deyarli uch baravarga oshdi. Avtomobil transporti sezilarli darajada rivojlandi. 70-yillarning boshlarida u yo‘lovchilar tashishning deyarli yarmini va yuk tashishning 40% ini tashkil etdi. Dengiz transporti ichki yuklarning 40 foizidan ortig‘ini va tashqi yuklarning butun hajmini, temir yo‘l transporti yuklarining qariyb 20 foizini, yo‘lovchilar tashishning 30 foizini tashkil etdi. 30-yillarning o‘rtalaridan boshlab Yaponiyaning temir yo‘llari uzunligi deyarli oshmagan, ammo 1960-yillarda ushbu sohada bir qator muhim texnik yangiliklar amalga oshirildi. 70-yillarning boshlarida taxminan 27 ming km (shundan 21,3 ming km davlat temir yo‘llari) bo‘lgan. Yaponiyaning barcha yirik shaharlarini birlashtirishi kerak bo‘lgan “Shinkansen” tezyurar temir yo‘l uchastkalari birin ketin foydalanishga topshirildi. Ushbu yo‘nalish bo‘yicha poyezdlarning o‘rtacha tezligi 160 km / s dan oshdi. 60-yillarning oxirida Xonsyu va Xokkaydo orollari o‘rtasida temir yo‘l tunnelining qurilishi boshlandi (umumiy uzunligi 36,4 km va suv osti qismining uzunligi 22 km) va birozdan keyin Osaka-Kobe hududini Shikoku oroli bilan bog‘lashi kerak bo‘lgan ikkita eng katta temir yo‘l ko‘priklaridan biri qurilishi boshlandi. Nihoyat, 60-yillarning ikkinchi yarmida issiqlik va elektr tortish kuchlariga to‘liq o‘tish amalga oshirildi va bug‘ lokomotivlari faqat eksport uchun ishlab chiqarishda davom etdi.
70-yillarning boshlarida Yaponiya dunyodagi eng yirik avtomobil kuchlaridan biriga aylandi. 1971-yilda mamlakatda allaqachon 12 milliondan ortiq mashina bo‘lgan va bu ko‘rsatkich bo‘yicha dunyoda 2-o‘rinni (AQShdan keyin) egallagan. 60-yillar intensiv yo‘l qurilishi davri edi. Xususan, 1969-yilda 536 km uzunlikdagi Tokio-Nagoya-Kobe tezyurar avtomobil yo‘li foydalanishga topshirildi, bu aholining qariyb yarmi istiqomat qiladigan va sanoat mahsulotlarining 2/3 qismidan ko‘prog‘i joylashgan hududlarni birlashtirgan. Yo‘llarning qurilishi juda ko‘p pulni o‘zlashtirdi va uni moliyalashtirish bilan bog‘liq vaziyatni yumshatish uchun 1968-yildan qonun qabul qilindi: unga ko‘ra yangi mashina sotib olayotganda har bir xaridor yo‘l qurilishi uchun o‘z qiymatining 3% miqdorida soliq to‘lashi kerak edi. 70-yillarning boshlarida Yaponiya magistral yo‘llarning uzunligi bo‘yicha dunyoda uchinchi o‘rinni (AQSh va Fransiyadan keyin) egallagan bo‘lsa-da, yo‘llar tarmog‘i jihatidan hali ham ko‘plab rivojlangan mamlakatlardan sezilarli darajada farq qiladi, masalan: 150 ming km yo‘llardan faqat 45 foizga yaqini qattiq yuzaga ega bo‘lgan.
Yaponiya dengiz flotining rivojlanishida yuqori o‘sish sur’atlari davri hal qiluvchi bo‘ldi. Faqatgina 1950-yillarning oxiriga kelib, u urush natijasida juda katta zarar ko‘rgan dengiz flotining (6,1 million tonna) urushgacha bo‘lgan maksimal darajasini tiklashga muvaffaq bo‘ldi. Biroq, keyingi yillarda flot juda tez sur’atlar bilan to‘ldirildi, chunki 1971-yilda uning umumiy tonnasi bo‘yicha Yaponiya dunyoda ikkinchi o‘rinni egalladi (30 million tonnadan ortiq). 70-yillarning boshlarida Yaponiya kemalari kapitalistik mamlakatlarning barcha dengiz yuklarini tashish hajmining taxminan 20 foizini, shu jumladan Yaponiya eksportining taxminan 40 foizini va Yaponiya importining 45 foizini tashkil etdi. Texnik darajasi bo‘yicha Yaponiya floti dunyodagi eng ilg‘orlardan biri edi: u ulkan tankerlardan, kuchli quruq yuklardan, konteyner kemalaridan iborat edi.
