Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

лаганинг учун сени ҳам қамашади деб қўрқитади. Кир- 
сам-ку мазза қилардим-а, ҳозир айвонларида роса ўйна- 
шаётгандир. Чикилдак, зувиллоқ, узоққа сакраш, баланд- 
га сакраш, ёнгоқ тениш... биз ҳаммасини биламиз, ёнғоқ 
ўйнашнинг етти хили бор. М ана, қўл билан отиб тек- 
кизасиз — бир, иккитадан отиб теккизасиз — икки, оёқ- 
нинг учи билан тениб теккизасиз,— уч, доиранинг пчига 
ғунпа тикиб мўлжалга оласиз — тўрт... 
Эй, жуда ҳам 
хили кўп. Мен олдин кўп ютқазардим-да, кейии кўзнмни 
биттасини қисиб туриб мўлжалга олишни ўрганиб олдим, 
энди ҳаммасини ютаман. Ҳозир уйимизда икки халта 
ёнғогим бор... Ундан кейин чикилдак ўйинимиз ҳам қи- 
зиқ, йўқ, тўхтанг, уни ҳам айтай, ростдан ҳам жуда қи- 
зиқ. Мана, олдин бир қулоч келадиган калтак кесасиз, 
кейин бир қарич келадиганидан кесасиз, кейин калта- 
синн ерга қўйиб узунининг учи билан ердан кўтариб ос- 
монга отасиз-да, пасайиб келаётганида бир урасиз, учиб 
кетиб узоққа бориб тушади, энди билдингизми! Кейин 
шеригингиз калтакча бориб тушган жойгача нафас ол- 
май зувиллаб боради. Нафаси етмаса қайтадан югура- 
ди, яна югуради, эҳ, жуда мазза бўлади.
Ҳайитвой ўртогимникига кирмадим. Муродхонларни- 
кига қараб юрдим. Ш у ўртогим жуда 
яхши-да. Мени 
сизлаб гапиради, мен ҳам сизлайман. Кейин-чи, оталари-
106
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

ни дада деб чадиришади. Бориб эшиклари қия турган 
экан, аста мўралаб қарасам ўртогим 
кўринмайдию да- 
даси ҳовлида катта болта билан ўтин ёраётган экан. Ай- 
тувдим-ку, дадаси мени ёмон кўради деб. Ўшанда айб 
ростдан ҳам мендан ўтувди. Уйларида ўйнаб ўтирувдик,