Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

олмаганида 
отамни 
яна урарди, кел азаматим, пешонангдан бир ўпай деган- 
ди, ишингизни қилинг, деб жеркиб бердим. Кейин А ҳ - 
маддул бобом чиқди. Б у Марифхўжа деганлари даҳшат 
хўж а бўлади, бундан эҳтиёт бўлайлик, деди.
У Л Г А Н Ч У Ч Қ А Ў Р Н И Г А С Е М И З Ц Ў П С У Р А Ш Я П Т И
Ҳаҳиҳатац ҳам ҳўргоичамнздаги одамлар Эшон бобом 
билан иккита амакини қамодхонага блиб кетганларига, 
ундан кейнн боболарни қамчи билан урганларига ачиннб 
роппа-роса уч кун мотам тутишди. Амакилар маслаҳат- 
лашди, боболар маслаҳатлашди, эналар маслаҳатлашди, 
фадат бизга ҳеч нарса айтишмади. Ижродўмбобони тиш- 
лаб олганим учун мени ҳам дамашадими-йўдми — шунл 
жуда билгим келаётувди-да, амакиларнинг гапига яши- 
риниб ҳулоҳ солсам ҳам, барибир, билолмадим. Мен ҳа- 
моҳдан жуда қўрцаман, ўша ер қоп-қоронғу бўлса қан- 
дай ётаман, тўгрими? Ўртоқларим бўлса ўла-ўла, энди 
қамашади, қамашади, тишингни суғуриб олишади, деб 
қочиб кетшпади. Кечаси ё бобом, ё энажоним икковлари- 
нинг ўртасига кириб бобомнинг соқолидан, энамнинг сочи- 
дан ушлаб ухлайман — шундай қилсам сал-пал қўрқма- 
гандек бўламан-да... Цўрвошилар замонида отишма бўл- 
ган куннинг эртасига чўчайма шаикалилар келиб амаки- 
ларни сўроқ қилнб, молларимизни ҳайдаб кетишаркан. 
Б у гал ҳеч ким келмади, мўйлови узун ижроқўмбобо ҳам 
келмади. Энди одамлар пичирлаб эмас, сал қаттиқроқ 
гаплаша бошлашди, биз ҳам қаттиқроқ гаплаша бошла- 
дик. Эрталаб энам, Раҳмоншон, азамат ўглим, қўшнилар 
даштга мол ҳайдаяпти, Султонали акангга сени ҳам қў- 
шай, халтангга нон билан майиз солиб бераман, ахир
104
www.ziyouz.com kutubxonasi

---