Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

мпз шекилли. Эшагимиз муздан ўтолмайди, чоғи. Олдин 
■ сен тушгин, баракалла...
Б Ў Р С И Ц Ц У В Б У Л А Д И
Эшакдан тушгач, икковимиз ҳам жим бўлиб сой то- 
монга тикилдпк. Аҳмадқул бобом қайси томонга қара- 
са, мен ҳам ўша томонга қарайвердим. Бобом сув ёйи- 
либроқ оқадиган, кечуви осонроқ жойни танлаётган бўл- 
са керак. Меп бўлсам, вой-бўй, шунча сув қаердан пай- 
до бўларкин, деб ўйлаётгандим.
— Ш у ердан ўтаверамиз,— деди Аҳмадқул бобом.
— Майли, ш у ердан ўтаверайлпк, — дедим мен ҳам.
Эшагим ўзи ажойиб-да, бунақа эсли ҳайвонни икки
дунёда ҳам тополмайсиз. Музларни тарс-турс синдириб 
ўтаверади. Билмасдан думгазасидаги 
жунидан тортиб
27
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

қўймай деб ўнг дўлимни қўлтиғимга тиқиб, иккала кў- 
зимни баробар юмиб олганман.
— Мана буни эшак деса бўлади, — деди Аҳмадқул 
бобом нариги қирғоққа ўтгач, — эшак эмас, Ҳазрат Али- 
нинг тулпори бу.
— Тўгри, тулпор, — дедим мен ҳам.
Тепалшска чидиб, атрофга роса тикилдим. Б у ердан 
ҳув узоқдаги дишлодлар, ҳозиргина ўтганимиз ўрикзор- 
лар кўриниб тураркан. Ов дилишимиз керак бўлган чан- 
галзор поёясиз, бориб-бориб тоғ ёнидаги адирларга д ў- 
шилиб кетади. Чангал, янтоқ, шувод ва яна мен отини 
билмайдиган бошқа гиёҳлар қор остида бошини эгиб ту- 
рибди. Худди ўзимнинг бобожонимга ўхшаб оқ салла 
ўраб, намоз ўқиётгандай. Юравердик, юравердик.
— И я , ана буни дараЗ — деди Аҳмаддул бобом тўх- 
таб.
— Нимани қаоай? — дедим шошилиб. Нега десангиз, 
ўзимнинг ш у пайтда жуда-жуда гаплашгим келиб тур-