Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

тўни- 
нипг устидан белини боғлаб:
143
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Бнзпи ташлаб қаерга кетдннгиз, отажоним, — деб 
тнззасига қўлларини уриб-уриб йиғлаяпти. Заҳро холам 
бўлса, уям қийик билан белини маҳкам боғлаб олиб, Би- 
бнқиз аммамни қучоқлаганча меҳрибопим, богбон отам, 
ширин-шакар меваларни ким беради эндп, деб йигла- 
яити.
Бобожоним ўлибди. Билмай қолибман. 
Билганнмда 
ҳечам ўлдпрмасднм, дуолар ўқирдим. 
Дуо ўқнганимда 
тирик эди-ку, тўгрими? Нега меии алдашди, нега дари- 
часи чуқур уйга ҳа
11
дашдн, йўқ, йўқ, бобожоним ўлмай- 
ди, ўлса энажоиим нкковимиз нима қиламиз? Ўлса қо- 
ронги гўрга қамаб қўйшнади, у ерда ёлгиз ўзи қўрқади- 
ку?.. Додлаб, бобожоним ётган унга кирувдим, йў;қ, худди 
ўлмаганга ўхшаб ётган экаи. Кўксига ўзнмни ташлаб қу- 
чоқлаб олдпм. Бетларидан ўпиб, соқолларинн силаб-силаб 
қўймоқчн эдим. Энажоним кўнмади. Кўтариб олиб чи- 
қиб кетди. Й ўқ дейишимга ҳам қарамай, тўйимга атаб 
тикилган беқасам тўпимни, чаманда гул дўппимни, гар- 
чп бор, нистон қадалган этпкчампи кнйгпзпб, 
белимни 
ҳам боглаб, қўлимга ҳассача бериб:
— Сен ҳам вой бобомлаб йиглагин, — деди ўзи ҳам 
йиглаб, — гуноҳн камаядн, бобонгппнг куйиннб йиглай- 
диган ҳеч кими йўқ.
Ўган отам, боққол поччам, 
бобожонимпинг 
жияни 
Ғанн амакнмлар кўча эшигимнз олдпда ҳасса ушлаб ту- 
ришган экан, ўшалар қаторига борувдим, ҳечам йиглай 
олмадим, уялиб кетавердим. Энди отам ҳам йўқ, бобом 
ҳам йўқ, Аҳмадқул бобом ҳам қамалпб кетди, деб ўй-