Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

лайману барнбир йнғлай олмайман. Кечгача ҳам йиглай 
олмадпм. Циргиз қишлоқдаги қарипдошларимиз 
билан 
ўша ёққа қочиб борнб беркинган Эшон бобом келганлари- 
ни кўрнб. эндп расмана 
йнглаб гобордим. Тиззаларидан 
маҳкам қучоқлаган эдим: «Йиғлама, 
бўтам, Эркавой, 
Худонипг суюкли бандаси эди, худо хоҳласа жаннати 
бўладн», деб эпгашпб бошнмдан, елкамларимдан силаб, 
пешонамдан ҳам ўпиб қўйдилар.
Чол боболар қўрқиб кетишди. 
Эсонқул бобом, ҳой 
Эшон ҳазратлари, сиз қочиб юрган бандасиз, ушлаб ке- 
тишса, яна исноди бизга тегади. Чакки келибсиз. Ҳозир 
ҳам кеч эмас. Миниб келган отипгизни бошини ўша ёқ- 
қа буринг, деб ёлворди. Йиғлаётган опалар ҳам, ҳасса 
ушлаган амакнлар ҳам ёлворшндн. Эшон бобом бўлсалар, 
ҳай-ҳай, деб жим туравердилар-да, охири:
— Эркавойдек жаннати бир одам оламдап ўтади-ю, 
ҳай-ҳай, жанозасшш мен ўқимасам, кпм ўқиркан? — деб 
оёқлари билан ерни мана бундай қилиб бир теппб қўйди-
144
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

лар, — жанозасини ўқиб, худо хоҳласа, фотиҳасида ҳам 
туриб бераман. Майли, қамасинлар, майли, пешопамдаи 
отсинлар. Аммо Эркачолнинг жанозасини ўқийман.
Энг охарида қиблага қараб иккови 
қўллари билан 
қулоқларнни ушлаб қаттиқ овоз билан Салотин жаноза, 
Салотин жаноза деб 
айтган эдилар, 
вой. ҳамма жим 
бўлди-қолди. Ҳеч ким йигламади, хайрипт, жаноза ўқил- 
са Мункарнакир бобожонимпи сўроқка тутмайди, боши- 
га гурзи билан урмайди, жаннатнинг дарвозасини очиб 
беради, ўша ёққа тез бориб отишмада ўлган тогаларим-