Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

мадқул бобомнинг ўзидан эшитдим. Уйларида Ҳайитвой 
ўртогим, Абдуҳалим, Дилижон, ҳаммамиз бармоқ яши- 
рар ўннаб ўтирган эдик, бобом ҳовлнқиб кириб келди-да, 
эшагпнн ҳам богламай, райондан қандай хушхабар олиб 
келаркан деб ўтирганларга мана шуларни айтиб берди-ю:
— Энди ҳаммаларинг уйпнгга тарқал, — деди аччиги 
чиқиб.
Ҳамма қўрқпб кетди. 
Мепам қўрқдпм. Ҳозир ке- 
либ мелиса қамаб қўяди, деб қўрқдим. Уйимизга қараб 
чопдим. Борсам эпажопим чарх йигиряпти. Бобом оёғи 
оғриётган бўлсаям, сандалнннг устига бир сават майиз 
х;ўйиб олиб, чўпини тозалаётган экан. Эшитганларимнй 
аитиб бердидх.
— Оббо Аҳмадқул-эй, — деди 
ўзимнинг 
бобожоним 
сал-пал кулиб, — лекин ўғлим, сен қўрқма, Аҳмадқулни 
қамашмайди, тегирмопга тушсаям бутун чиқади у. Ш ун- 
чаки бир сиёсат қилишибди, холос.
— Арслоним, қўлингни юв, — деб 
елкамни силади 
энажоним, — тезроқ шавлангни еб олгин, ҳозир ўртоқ- 
ларинг келади.
Вой, чиндан ҳам энажонлари, 
бувижонлари билан 
қўл ушлашиб биттаси бувижонининг чархини кўтариб, 
биттаси пилта саватини кўтариб ўртоқларим кела бош- 
лашди. Энг олдин чўлоқ Цўзивой, ундан кейин этиги- 
нинг бир пойини сандалда куйдириб олган Муродхонлар 
ҳам келишди. Энажоним, ҳаммалари ўчоқнинг ёнида,
134
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

мўрига яқияроқ ўтирнб ана игу мўри 
орқали 
Худои 
таолога иола қиласизлар, сизларда ҳеч гуноҳ йўқ, поки- 
засизлар, бокнр*асизлар, нолаларипг Худога тез бориб 
етади, шунда богларимиз бузилмап, ўригу, узумларимиз