Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

айтишади.
— Тирик бўлсак 
кўчмаймиз, — деаишади 
бобожон- 
лар.
135
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Ҳукуматга қарши бўлсапгаз 
қамаласиз,— дейди 
бошлиқлар.
— Э манқа, сен ҳукумат эмассан-ку, — дейди Аҳмад- 
дул бобом.
Ў ш а, сен манқа, ҳукумат эмассан-ку, деган куни кеч- 
куруп Лҳмадқул бобомнн қамоққа олиб кетшиди. Теска- 
ри ташвиқот юрғпзган экан. Ўғиллари, қизлари, Ҳайит- 
вой ўртоғим — ҳаммалари циглашди. Ўзимнинг энам ҳам 
йиғлади, фақат бобожопим йнғламай, кўзинп юмиб дшм 
ётаверди. Эрталаб турсак, нўқ, азон вақти эди, бобом 
ўрнпдан туролмагани учун 
ўтириб 
намоз 
ўқиётувди, 
энам ўчоққа ўт қалаб бўлнб сигиримизтш соққани кириб 
кетувди, ўзим тургани эриниб, бугун намоз ўқнмайман, 
эртага кўпроқ ўқирман деб, кўрпадан бошимни чиқариб 
отувдпм. Ш уда кўп отларшшг 
туёқ товуши эшитилиб, 
кўча томон тапцр-тунир бўлнб кстди. Ойимқпшлоқдаги 
казармада аскарлар туришади-да, ўшалар бўлса керак 
деб, жуда-жуда кўргим келиб кўчага қараб югурмоқчи 
бўлувдим, бобожоним:
— Ер зах, оёгингга кавушипгни илиб ол, — деди.
— Илсам кечга қоламан, — деб оёқ яланг югурдим.
Рост, аскар акалар экан. Бўрҳовуз томонга бурили-
шаётганини кўриб қолдим.
— Типчликми? — деб сўради бобожоним.
— Аскарлар келди, — дедим севиниб.
— Э, аттанг, — бобожоним бошини чайқаб-чайқаб ол- 
ди, — /гхшилик белгиси эмас бу, болам.
— Нега, уруш бўладими?
— 1ҳайтага уруш бўлгани яхши эди.
— Нафасингнзни иссиқ қилинг, — уришиб берди бо-