Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

оғриқ бутунлай йўқ бўлиб қолди.
— Кетаман, — дедим ўрнимдан туриб.
— Қаёққа 
борасан, 
ўғлим, — сўради 
бобом, — сен 
кетсанг, мен зерикиб қоламан-ку.
— Барибир яхши эртак билмас экансиз, сиздан энам 
яхши, эртатсни кўп билади.
Ҳовлига борсам, элажоним кир юваётган экан, мени 
кўриб жуда хурсанд бўлди. Азамат ўғлим, ёрдамчи ўғ- 
лим, деб эркалаб оғилхонадан таппи олиб чиқиб кир қо- 
зоннинг тагига қалагин, ахир сен 
олов ёқишни яхнга 
биласан-ку, деди. Ҳечам-да, мен 
тараша ўтинни яхши 
кўраман. Таппи ёнмай тутаб тураверади, тутуни кўзим- 
ни ачитади-да, кейин уни тепгим 
келаверади. Энамга 
касал бўп кетяпман, дедим-да, энди яна бобомнинг ол- 
дига қараб югуриб бордим. Бобожоним тушликни қилиб, 
кўкпоридан кўп ичиб, чордона қурганча бошинитизза- 
сига осилтирнб, паришталар билан суҳбатлашиб ўтир- 
ган экап.
Ростданам кўкнори ичгандан кейин 
ҳамма боболар 
ҳам кўзинн юмиб, бошини осилтириб, паришталар билан 
суҳбат қуришади. Аҳмадқул бобом ҳам, Қамбарали бо- 
бом ҳам шунақа қилади. Ўшанда-чи, қаттиқ гапирмас- 
лик, нарсаларни тақиллатмаслик 
керак. 
Паришталар 
қушларга ўхшаб хуркиб қочиб кетар экан. Паришталар 
бошинн эгиб турган боболарнинг қулогига мусулмон бан- 
да, сен ҳозир кайфда ўтирибсан, ҳузур қиляпсан, ўзга- 
ларга ҳам ҳузурни раво кўргин, қаттиқ гапирмагин, етим-
118
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

ларнинг бошини силагин, бечораларга ёрдам бергин. Я х - 
шилик қилган одам жаннатидир, сен жаннатисан, жан-