Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

— Ҳ а , аразлайди, энди тушунарлими?
— Йўқ, тушунарли эмас.
— Хулоса шуки, ўғлим, 
хом 
новда барг берадию 
узум бермайди. У зум берадиган мана бу новдаларнинг 
овқатини еб қўяверади.
— Бобожон, узум ўзи қаёвдан пайдо бўлади? Ёки 
уни кечаси паришталар осиб кетадими?
— Й ўқ, паришталар осиб кетмайди, 
мана бу занг- 
лардан оқиб келадиган ширалардан пайдо бўлади. Ур ик 
ҳақида сўраганингда айтиб берувдим-ну... Катта гапир- 
ганда қулоқ солиш керак.
— Бобожон, зангнинг ичига ширани ким ҳуйиб ҳўя- 
ди бўлмаса, шуни айтсангиз, диқҳат билан қулоқ сола- 
ман.
— Оббо ўғлим-ей, ҳаммасини билгинг келади-я, занг- 
пинг остида майда-майда томирчалар бор. Ширалар ўш а- 
ларда тўпланади-да, кейин занглар орҳали 
новдаларга 
окиб чиқади. Кейин ўш а ерда қуёш нури билан қўши- 
либ, узумга айланади. Шунинг учун, ўғлим, токнинг ос- 
тини ағдариб чопиб, томирларга ҳаво берсанг, озуқа бер- 
сапг, узум ҳам шприн бўлади... Бир эртакайтувдим-ку, 
эсингдан чиқибди-да...
— Айтганингнз йўқ, бобожон.
— Айтувдим шекилли.
— Менинг эсимда йўқ-ку, демак айтмабсиз-да, бобо- 
жон.
— Ўглим, кундузи эртак айтилса ёмон бўлади. Цо- 
ронгу тушганда айтарман.
— Бобожон, кўзингизни юмиб туриб айтақолинг, м а- 
на менам юмиб тураман. Ўшанда қоронғу бўлади.
— Кўзимни юмсам, ток кесолмайман-да.
116
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Эртак айтмасангиз қочиб кстаман, токпиллангиз- 
ниям термайман. Мана, қочиб кетяпман. Мана...
Ш ундай деб саж нарирод 
борувдим, йўқ, қочмокчи