Hotam Umurov adabiyot qoidalari

Romantik obrazlarda yozuvchi turmush haqidagi orzu va umidlarini tasvirlaydi. Bunday obrazlar, garchi yozuvchi yashab turgan jamiyatda bo’lmasa-da, yozuvchi orzu qilgan voqelikning ifodasi hisoblanadi. Bunday obrazlar yuksak ko‘tarinki ruhda jismoniy jihatdan ham, ma’naviy jihatdan ham kuch-quvvatga, mo‘jizaga ega qilib tasvirlanishi mumkin. Jumladan, Alisher Navoiyning Farhodi, Aleksandr Dyumaning D’artanyani kabi obrazlarni eslashning o‘zi kifoya qiladi.

Haqiqatan ham, Farhod („Farhod va Shirin“) yoshligidanoq jami hunar va san’atlarning nozikligini qo’lga kiritadi, Ahraman devni yengadi, ko‘zguda arman qizi Shirinni ko‘radi, uni sevib qoladi. Bilgan-o‘rganganlarining hammasini Shirin visoliga, uning muhabbatiga yetishishga sarflaydi. Shu yo’lda ojiz tog‘ qazarlarga yordam beradi, bir o‘zi Xisrav qo‘shiniga bas keladi. Ishq yo’lida bir daqiqa ham orom olmaydi, boshqalar manfaatini o‘z manfaatidan ustun qo‘yadi. Mana shu buyuk xislati bilan insoniyatga doimo o‘rnakdir. Darvoqe, Farhod „agar birovning oyog‘iga kishi bilmas bir tikan kirgan bo’lsa, u bu tikanni kiprigi bilan olib tashlashga tayyor“ insondir (Navoiy. „Farhod va Shirin“, T., 1975, 159- bet). „Bir bechora zaif qiynalib bir oh cheksa, bu unga achinib yuz ming oh tortuvchi“ (159- bet) hamdarddir. U „o‘z sevgisining otini tilga olib, sevgilisining otini aytgan holda jon beradi“ (214- bet)...

Xarakter xususiyatlari, faoliyati hayotdagi real odamlarga mos keladigan tarzda umumlashtirib va aniqlashtirib, o‘ziga xos sharoitda haqqoniylashtirib yaratiladigan obrazlarga realistik obrazlar deyiladi. Bunday obrazlarda ro‘y-rostlik, chinlik yorqin ifodasini topadi.

Otabek, O‘zbekoyim, Zaynab, Kumush, Yusufbek hoji, Mirzakarim qutidor, Oftoboyim... Jannat kampir (,,O‘tgan kunlar“) o‘zbek romanchiligida yaratilgan birinchi va hamon hayotiyligi bilan maftun etuvchi realistik obrazlardir.