Guliston davlat universiteti adabiyotshunoslik kafedrasi

Alisher: 
- Assalomu alaykum, ustoz! 
Lutfiy:
- Vaalaykum assalom, borakallo, biz faqirni ko’rgani kelibsiz, 
ash’orlaringizdan tinglaylik.
Alisher: - 
Bajonudil, ustoz! (g’azal o’qiydi): 
- Orazin yopqoch ko’zimdin sochilur har lahza yosh,
Bo’ylakim paydo bo’lur yulduz, nihon bo’lg’och quyosh.
Lutfiy: 
«Borakallo, ofarin, agar imkon bo’lganda edi, umrim bo’yi yozgan 
barcha ash’orlarimni sizning shu ikki qator she’ringizga alishgan bo’lur edim».

---

42
(O’quvchilar rag’batlantiriladi). 
O’qituvchi: - 
O’quvchilar, barcha shoir va yozuvchilar o’zlariga taxallus 
tanlaydilar. Bobomiz o’zlariga nima uchun Navoiy taxallusini qo’yganligini 
quyidagi sahna ko’rinishidan bilib olamiz.
(Sahna ko’rinishi). 
Alisher bog’da o’tirib she’r yozadi va uni o’qiydi:
G’urbatda g’arib shodmon bo’lmas emish, 
El anga shifiqu mehribon bo’lmas emish.
Oltin qafas ichra gar qizil gul butsa, 
Bulbulga tikondek oshiyon bo’lmas emish.
Alisher yoqimli ovozidagi ohang gul shohida qo’nib turgan bulbulga yoqib 
qolibdi.
Bulbul: - 
Ey, navqiron shoir, ovozing bulbulning erta tongdagi navosidan 
ham yoqimli ekan. Ismingni bilsam bo’ladimi?