Glossariy Ayniyat qonuni

Miqdor – predmetning hajmi, o’lchovi, og’irligi, harakat tezligi va shu kabilar bilan tavsiflanadi.
Me’yor – Miqdor va sifatning birligi, o’zaro bog’liqligi me’yor tushunchasida ifodalanadi. Me’yorning buzilishi predmet mavjudligi mumkin bo’lmagan holatga olib keladi. Har qanday narsa va hodisaga miqdor va sifat o’zgarishlari xosdir. Miqdor o’zgarishlari bilan sifat o’zgarishlari o’rtasida qat’iy qonuniyat mavjud bo’lib, bu qonuniyat quyidagicha ifodalanadi: miqdoriy o’zgarishlar sifat o’zgarishlarini tayyorlab, har bir aniq holatda muayyan tub sifat o’zgarishlarini keltirib chiqaradi va shu holatda miqdor o’zgarishlarining sifat o’zgarishlariga o’tishi sodir bo’ladi.
Sabab va oqibat – (lot. causa - sabab) – boshqa bir hodisani zaruran vujudga
keltiruvchi sabab natijasida yuzaga kelgan boshqa hodisa oqibat deb ataladi
Sakrash – tabiat va jamiyatda sodir bo’ladigan sifat o’zgarishlarini anglatadigan falsafiy tushuncha bo’lib, taraqqiyotning uzluksiz ko’rinishiga qaraganda ancha tez o’tadigan jarayondir. Sakrash miqdor o’zgarishlaridan sifat o’zgarishlariga o’tishda uzluksizlikning uzilishini bildiradi.
Sinergetika – olamning o`z-o`zini tashkil etishi, makon va zamonda narsa va voqealarning azaliy ketma-ketligi, o`zaro aloqadorligi, ularning muayyan tizimlardan iborat sababiy bog`lanishlar asosida mavjudligini e`tirof etishga asoslangan ilmiy qarashlar majmuidir. U asosan, XX asrning ikkinchi yarmida shakllangan ta`limot bo`lib, asoschisi Nobel` mukofoti sovrindori N. Prigojindir. Bu ta`limotni dialektika asosida shakllangan va uni to`ldiradigan ilmiy qarashlar majmuasi deydiganlar ham bor. Ularga qarshi o`laroq, dialektika endi kerak emas, uni sinergetika bilan almashtirish lozim deb hisoblovchilar ham yo`q emas.
Sifat – narsalarning ichki va tashqi muayyanligi bo’lib, uning qator xossa, belgi, xususiyatlari birligini ifodalaydi. Sifat narsa qanday bo’lsa, uni shundayligicha ko’rsatib beradi, jismning barcha tashqi xossalarini bog’liqlikda namoyon qiladi.
Sofistika– qadimgi Yunoniston falsafasida vujudga kelgan tafakkur usulidir. Ko`pgina darslik va qo`llanmalarda bu ibora yunon tilidagi «sopism» so`zi asosida, ya`ni ataylab xilma-xil ma`noga ega bo`lgan tushunchalarni ishlatish orqali kerakli, ammo haqiqatga to`g`ri kelmaydigan, ko`chma ma`no-mazmunga erishish usuli, deb ta`kidlanadi.
Strukturalizm (asosiy vakillari Levi — Stross va Fuko) bilishda strukturaviy usulning ahamiyatini mutlaqlashtiradi. Bu oqim tarafdorlari narsa va hodisaning strukturasini bilish uning ob`ektiv mohiyatini bilish demakdir, deb hisoblaydilar. Masalan Levi-Stross mifologik tafakkurni tahlil etib, turli joylarda yashagan qadimgi qabilalar va xalqlar yaratgan afsonalarning umumiy strukturaga ega ekanligini isbot qildi. Uning fikricha, bu afsonalarning asosiy mazmuni bir-biriga to`la muvofiq keladi. Insoniyatning ilmiy tafakkuri ham bu ta`limotga ko`ra shunday printsipga, umumiy mantiqqa ega.