Физиология, психология, Г. Гельмгольц, психофизиология, психофизика, Э. Вебер, Т. Фехнер, В. Вундт, экспериментал психология, Э. Титченер, лаборатория методлари

Таянч сўз ва иборалар:
Эмоциялар, ташхис этиш, ранглар тести,шахс,ҳолат,безовталик, депрессия, шахснинг оптимизми, ўзини ўзи эмоционал идора қилиш.
6.1.Шахснинг оптимизмини ўрганиш.
"Оптимизм" атамаси 18 асрда пайдо бўлди."пессимизм"атамаси. 18-асрда. Лейбниц муайян фикрлаш тарзига мурожаат қилиш муддатини кўрсатди, Вольтер буни оммалаштирди, унинг «Кандид, или оптимизм» номли романи чоп этилган.(1759йил). Қизиғи шундаки, "пессимизм" атамаси фалсафага мустақил равишда Шопенгауэр томонидан киритилганига бир аср ўтиб пайдо бўлди.
Лейбниц учун оптимизм, энг аввало, унинг яхшилик ёмонлик устидан ғалаба қилади, деган ақидани акс эттирувчи рационал мазмун. Аксинча, пессимизм Шопенгауэр томонидан кўриб чиқилган ҳиссий жиҳати: пессимист учун, азоб, қайғу, бахт оғир, мудроқ.
Платон одамларнинг қабул қилиш қобилиятининг турли даражаларини ёқимли ва нохуш таассуротлар, чунки инсоннинг бу хусусияти инсоннинг хулқ-атворини жуда сезиларли даражада белгилайди деб айтган.
Хайдеггер ўзининг асарларида бизнинг борлигимизга мана шу икки салоҳият таъсир қилади: 1) яхши нарса содир бўлишини кутиш (оптимизм); 2) ёмон нарса содир бўлишини кутиш (пессимизм).
6.2.Ўзини- ўзи эмоционал идора қилиш.
Ҳис-туйғу-бу муҳим таъсир натижасида юзага келадиган ҳиссий жараён бўлиб, унинг оқибати тизим ҳолати, унинг тузилиши, модели, ресурслари, мақсадлари, қадриятлари ёки тамойилларининг ўзгариши бўлиши мумкин. Улар тизимнинг ўзи (ДЖеймс-Ланге назарияси) – унинг такомиллашуви (ижобий ҳис-туйғулар), ёмонлашуви (салбий) ёки турғунлиги (нейтрал) ҳолатининг ҳақиқий ёки англанган ўзгариши содир бўлади. Бир хил таъсир инсонларнинг характери ва темпераментига қараб турли тизимлардаги турли ҳиссиётларни қўзғатиши мумкин.
Ҳиссиёт - бу тизимнинг ўз-ўзини англаш учун таъсирнинг аҳамиятини баҳолашга бўлган реакциясидир. Агар таъсир зарарли бўлса ва мақсадга эришишга тўсқинлик қилса, унда салбий ҳис-туйғулар пайдо бўлади. Ва агар у фойдали бўлса ва мақсадга эришишга имкон берса ёки ёрдам берса, унда ижобий ҳис-туйғулар мавжуд.
Ҳиссиётлар тизимини ўтмиш (хотиралар), ҳозирги (ҳозирги ҳолат) ёки келажак (хаёлий ҳолат) даги ўзгаришларга огоҳлантирувчи сигналлар деб аташ мумкин. Улар тизимни яхлитлигини, ривожланишини, муваффақиятини, уйғунлигини ва ўз-ўзини англашини сақлаб қолиш учун ишлашга ундайди.
Ҳис-туйғулар асосий мотивлар сифатида дастлабки импулс, тизимни дам олиш (тинч) ҳолатидан олиб чиқадиган турткиларни беради. Улар илхомга ундайди, ҳаракатларни амалга ошириш учун энергия беради. Улар қарор қабул қилишингизга, тўсиқларни енгишингизга ва мақсадга етгунча ҳаракат қилишингизга ёрдам беради.