Фалсафий антропология -инсон ҳакидаги таълимот

Қадимги ҳинд фалса

фаси дунёнинг ички дунёсини

биринчи ўринга қўйиш, яъни

антропоцентризм

хосдир.

• Масалан, буддизмда нирванага
• эришиш инсон
• барча ниятларининг пировард
• мақсади деб эълон қилинади.
• Нирвана жоннинг шундай бир
• ҳолатики, бунда ҳар
• қандай майллар йўқолади ва
• ички уйғунлик юзага келади,
• мутлақо эркинлик ва ташқи дунё-
• га қарам эмаслик туйғуси
• пайдо бўлади.

• Қадимги ҳиндларнинг бошқа бир
• диний-фалсафий
• таълимоти – жайнизм нуқтаи
• назаридан
• инсон ўзининг маънавий моҳияти
• билан
• моддий моҳиятни назорат қилиш
• ва бошқаришга эришиш учун
• узоқ ва оғир йўл – жоннинг
• эркинлашуви йўлини
• босиб ўтиши лозим.

• ҒАРБ ФАЛСАФАСИДА ИНСОН

• Шарқ тафаккурида инсонга нисбатан
• юқорида қайд этилган ёндашувлар
• билан бир қаторда табиат, космос муаммолари ҳам
• қадимдан муайян ўрин эгаллаб келади. Бунда инсонга
• Улкан дунёдаги бир зарра сифатида
• қаралади. Аммо дунёга нисбатан космоцентрик
• ёндашув антик фалсафа
• ривожланишининг илк босқичларига кўпроқ
• хосдир. Дунёнинг мазкур талқинига мувофиқ
• биринчи ўринга Суқрот давридаёқ
• фалсафанинг диққат марказидан ўрин олган
• инсон ҳақида мулоҳаза юритиш учун ҳам тегишли
• замин ҳозирловчи дунё ва космос
• муаммолари чиқади.

• XIX асрдан бошлаб Европа фалсафий
• тафаккури Ф.Шеллинг, А.Шопенгауэр,
•