Oxirgi yillarda ilm-fan olamida ham, yuqori texnologiyalar dunyosida ham,
sanoat va turmush hayotimizda ham nanofanlar va nanotexnologiyalarning o‘rni va
ahamiyati jadal va keng miqyosda oshib bormoqda. Ushbu ma’ruzamizda biz ana
shunday yangi yo‘nalishlardan biri bo‘lmish nanoelektronika haqida umumiy va
1904 yil angliyalik D. A. Fleming vakuumli diodni, 2 yil o‘tgach L. De Fores
va R. Liben vakuumli triodni ixtiro qilishgandan keyin elektron vakuum
lampalariga asoslangan elektronikaning ilk bosqichi rivojlana boshladi. 1947 yilga
kelib amerikalik olimlar U. Bratteyn, J. Bardin va U. Shokkli yarim o‘tkzgichli
tranzistorni ixtiro qilib elektronikaning ikkinchi bosqichi – yarim o‘tgazgichli
elektronikaga yo‘l ochib berganlari uchun Nobel mukofotiga sazovor bo‘lishdi
(1956 yil). 1950-60 yillarda fotolitografiya jarayoniga asoslangan planar
texnologiya vositasida boshqa yarim o‘tkazgich materiallarga nisbatan ancha arzon
hamda yana ko‘pgina afzalliklarga ega bo‘lgan kremniy plastinalarida integral
mikrosxemalar ishlab chiqarish yo‘lga qo‘yilgach elektronikaning uchinchi
bosqichi - zamonaviy mikroelektronika keng va jadal rivojlana boshladi. Ilk
integral sxemalarga bor-yo‘g‘i bir nechta tranzistor yoki diod sig‘dira olingan
bo‘lsa, hozirgi eng zamonaviy, masalan, Pentium mikroprotsessorlarida 500
Yarim asr ichida bitta tranzistorning o‘lchami 100 ming marta kichraygan,
og‘irligi esa 10 million marta yengillashgan. Bundan keyingi kichraytirishda, ya’ni
461
1-10 nanometr o‘lchamli tuzilmalarda elektronning kvant xususiyati sezilarli
darjada namoyon bo‘ladi. Ma’lumki elektron zarracha bo‘lish bilan bir qatorda
to‘lqin xususiyatiga ham ega. Buning oqibatida elektronni zarracha sifatidagi
xususiyatiga asoslangan klassik tranzistorlar mazkur o‘lchamlarda ishga yaramay
qolishi mumkin. Ammo boshqa jihatdan bunday holat elektron qurilmalarning
yangi avlodlarini – kvant mexanika prinsiplariga asoslangan nanoelektron
asboblarning ishlab chiqilishiga yo‘l ochadi.
Nanoolamda signal tashuvchi elektr zaryadining kvantlanishi birinchi o‘ringa
chiqadi. Ma’lumki kvant mexanikasida biron zarrachaning holati to‘lqin
funksiyasi, ya’ni o‘sha zarraning biror yoki boshqa holatda bo‘lish ehtimolligining
zichligi
bilan
belgilanadi.
Elektronning
kogerent
to‘lqin
uzunligi
mikrosistemalardagi o‘lchamlarga nisbatan hisobga olmaydigan darajada kichik
bo‘lgani va bunday sistemalarda elektronlar miqdori «elektron gaz» deydigan
darajada ko‘p bo‘lgani uchun elektronning kvant xususiyatining deyarli ahamiyati
yo‘q. Ammo bir necha atom o‘lchamidagi tuzilmalardan iborat nanosistemadan tok
o‘tishda bitta elektroning ta’siri yoki to‘lqin xususiyatini ham albatta hisobga olish
lozim bo‘ladi. Shuning uchun nanotuzilmalarda klassik elektronika prinsiplarini
ishlata olmaymiz. Masalan, oddiy biron o‘tkazgichning elektr o‘tkazuvchanligi
uning uzunligiga teskari va kesim yuzasiga to‘g‘ri proporsional bo‘ladi. Biroq
nanoo‘tkazgichda esa uzunlikka va qalinlikka bog’‘liq bo‘lmay, o‘tkazuvchanlik
kvantiga – 2e
2
h (12, 9 kΩ
-1
), ya’ni erkin elektronning o‘tkazgich uzunligi bo‘ylab
to‘siqsiz o‘tishiga mos keluvchi nihoyaviy o‘tkazuvchanlik qiymatiga teng bo‘la
oladi. Xona haroratida nanosimchalarda tok zichligining qiymati (10
7
A sm
2
)
hozirgi o‘ta o‘tkazuvchan moddalarda erishilgan tok zichligidan 100 marta yuqori
bo‘lishi kuzatilgan. Nanotuzilmada moddaning elektr o‘tkazuvchanligi uning
o‘lchamiga qarab metalldan to dielektrikkacha o‘zgarishi mumkin. Misol uchun
ba’zi kimyoviy elementlarni 20, 50 va 100 atomdan iborat nanotuzilmalarni olib
qarasak, ularda mos ravishda dielektrik, yarimo‘tkazgich va metall o‘tkazuvchanlik
xususiyatlari namoyon bo‘lishini ko‘rish mumkin.