Ә. Ә ж и н и я зо в. Қ о с ы ғы м а с а й ы л м а н

«АҒАШ ҚУЙРЫҚ» АҒАМА
Мереке, мәжлисте саз-сәўбет пенен,
Ўәж айттыц «қуйрықлы» қысыр сөз бенен, 
Елдиқ ертеқинен гүдер үзбеген,
Сен-күлки көсеми-Палўанияз аға.
Сен жүрген жоллардан жүргим келип тур, 
Сени көргенлерди көргим келип тур, 
Мийрасы деп Палўанияз ағанын,,
«Илме султан» сөзлер тергим келип тур.
Бираз иниц «қәтесин» кеш түсинип,
Атыцды қосыққа қосты қысынып,
Қудайын умытып, кийди таз кебин,
Өзиқ талай «тезге» салған кисилик.
Бендешилик тек күлиўге жараймыз,
Өзице сыйынып жолға қараймыз,
Сөз табалмай гәптиц ийни келгенде, 
«Пийрим Палўанияз» деп мәдет сораймыз.
Сөздиц қәдирине қашан жетемиз,
Ана тилиқ аман, шүкир етемиз,
Тыцлап шала сақаў шабащниклерди, 
Әттегене-ай басты шайқап өтемиз.
Ушырма сөз-өлшеў тасы мық батпан, 
Алтынға барабар аршада жатқан,
Сөз сүйлинин сайлап, ушардан атқан, 
Сиз-снайпер, мерген Палўанияз аға.
Енди өзгертейин қосық ырғағын,
Шалыс уйқас десе болар бул жағын, 
Айтқан екен шала саўат бир молла, 
Әлҳамдулла, енди келди «тыржағун»...

---

У стазы ц Мэтеке Жуманазаров, 
Лаққылардыц сэрдарыма, бейиште, 
Жақсымбайлар «ўа-ҳа-ҳа» дан газ алып, 
Рэм шайыр үлес қосар бул иске.
Исмамут жорац жоқ, ал Айман ага, 
Жетпис жасты артқа салды ецсерип, 
Өзицди сораглап бул алтын жага...
Дузлы шақды жутып атыр тецселип.
Әмиўге «шай алқас»-химикат қосып, 
Аралымныц ақ шабағын ширитти, 
Шалқар тециз, жайҳун дәрьядан қашып, 
Тецизди қуртқанлар шуўлап жүрипти.
Ҳәзил айтқанында обком инице,
Жаяў таслап кетти қула далаға,
Ўәжсиз ўәкиллердиц тийип жинине, 
Ҳәким еттин, «Мазарстан-қалаға».
Ўақтында сөзицди қағып ала алмай, 
Орны толмас өкиниште қалыппыз,
Қолда бардын, қәдирин бир биле алмай, 
Бәрҳа, бармақ тислеп жүрген халықпыз.
Бул халықты өзиц жақсы билесен,,
Турым бий, Айдос бий, Ережеп баба, 
Өмирбектен озып өтип еле сен,- 
Тарийхқа киресеқ Палўанияз аға.