Ә. Ә ж и н и я зо в. Қ о с ы ғы м а с а й ы л м а н

19

---

КЕЛИНШЕК
Мине, бәҳәр келди, сениқ бәҳәриқ,
Бул бир қутлы мәўсим болсын, келиншек, 
Жайнап-жасна, шадлан, әйне мәҳәлиқ, 
Шадлык, қызыл шаршыц болсын келиншек.
Жасасын ҳаял-қыз! Алтын дәўранық, 
Сизлер жәзийраныц сулыў жейраны,
Пүткил дүнья қызларыньщ байрамы, 
Парахатшылық маршыц болсын, келиншек.
Тойлар кутлы болсын, байрам мубэрек, 
Жасасын қызыл гул! «Қызыл шуберек!»,
Не деген сүйкимли гырра-дегерек,
Жүзиц сондай жарқын болсын келиншек.
Жақсыға журт жанасады дегендей, 
Ҳасылға журт таласады дегендей,
Босағаға жарасады дегендей,
Ийбе-идрек, керкиц болсын келиншек,
Қыз болдыц, өзге қыз бери жалгандай, 
Келин бол, кергенлер қайыл қалғандай,
Ана бол, дүньяны тербеп турғандай,
Өмир саган Теркин болсын, келиншек.
Дунья мэмле болсын еки кезицдей,
Элем аппақ болсын ақша жузицдей, 
Барлық миллет қызы мисли өзицдей, 
Туўысқан бир дуркин болсын, келиншек,
Тил тийгизбе ата-ене, елице,
Туссе тек жақсы сөз түссин тилиқе,
Садық бол, өз үйид-жапсар, төриқе,
Пәк мухаббат-мүлкиқ болсын, келиншек.
Қуўанғанда қуўанғандай қосылып, 
Қәтелессен баратуғын бас урып,
Иркетуғын үзенгиге асылып,
Сыйласықлы халқыц болсын келиншек.

---

Сыйла, қатар-қурбы, қурдас дегенди, 
Солар сениқ салдаўлайды кемецди, 
Айтар гәптиц «пос геллеси», ал енди, 
Сүйсингендей парқыц болсын, келиншек.
АББАЗИЙ СӨЗ
Ш айы рды қ естелигине
Мен сени сыйдыра алмаспан сөзге, 
Сөйтседе ҳәзирги нийетим өзге:
Тек қалыс сый-ҳүрмет бағышлап, Сизге, 
Сени қайттан көриў-алтын тахтыцда.
Сөз сүйлинин саз-сәўбетке көндирген, 
Ақ қағазға гектарлап гүл өндирген, 
Шайыр един қосыққа жан ендирген, 
Өлмес мийрас-өрнек қалды артьщда. 
Қарацғы қәпесте қалтырап един,
Ҳәстеси шынғобыз, шамшырак, един, 
Еркин зибан берип шарықлап елиц, 
Жулдыз ара, дәўир лебин уқтық ба? 
Семен жорға едиқ-суўды шайпамас. 
Тулпар едиц-шапқан сайын шаршамас, 
Басланғанда табан жолға тай-талас,
Не жүйриклер қалды қурдық сыртында, 
Асқар таў шоққысы қарлы шыц едиц, 
Күн шығыста қай шайырдан кем един? 
Шайырлықта Наўайыға тец едиқ, 
Ақтуйғын қус един ата журтында, 
Мийрасхоры Әжиниязыў, Бердақтын, 
Сөзди қәрдарына бийпул тараттын, 
Өзбек, туркмен, қарақалпақ, қазақтын- 
Өз Аббазы един, барлық халықтын да, 
Халқымнын үрп-әдет, миллий айнасы, 
Пүткил инсанияттын ортақ дүньясы, 
Аўқамлас дәўирдин «Одиссея» сы 
«Баҳадыр»-Гомери болып шықтьщ ба? 
«Бийбисәнем», «Шәўгүл» елге яд болды, 
Оқығаннын жан рухы шад болды,

---

Аббазий сөз-ағла имарат болды,
Ҳәм усылай бола бермек бәрқулла.