Дядя Горгудун мязар йери щаггында

-4. /-ün- /-ın-/
-5. /-g- / -k-/ -De.K- / > Geluñ - ḳızuñ (Trb.) keluñ > kelın
Geluñ // keluñ > kelın > gelin; Sözcüğün baş tarafında yer alan patlamalı ön damak ünsüzü olan k ile ünsüzü g ünsüzüne dönüşmüştür ki, g ~ k ünsüz değişimi Türkçede görülen bir durumdur. Eski Türkçede sözcüğün başında “k” ünsüzünün korunduğunu görmekteyiz. Ayrıca sözcük içerisinde geniş kalın sesli “u”< daralarak “ı” ya dönüşmüştür. (u > ı = i). Aynı şekilde Sözcüğün sonunda yer alan ñ ünsüzü dil sırtının yumuşak damakla kapanmasıyla boğumlanan birleşik damak ünsüzüdür.
Bu bağlamda kel-i-n- kelin/gelin. Kök anlamıyla gelen, dışarıdan, başka yerden gelen… anlam genişlemesiyle: bir eve, başka evden gelerek yeni evlenen genç bayan. (Eyuboğlu,1998:274). Sözcük kökenine eklenen “-in” ekiyle ad türetilmiştir. Gelmekten gel / kel+in = gelin.
(139) > Ḳızuñ ve añsuzun, sözcüklerindeki fonetik durum aynıdır. Her iki sözcük içerisinde geniş kalın sesli “u”< daralarak “ı” ya dönüşmüştür. (u>ı=i).
-6. /-t-/ -De.K- / > ^cavrat, (Trb.) avrad
-De.K- / > ^cavratı, (Trb.) avradı
Avratı ~ avradı sözcüğünde üçüncü şahıs iyelik ekindeki kalınlık-incelik uyumu bozul-muştur. Burada sessiz sertleşmesi vardır. “t > d” şeklinde bir ses olayı gerçekleşmiştir. Daha sonra sözcüğe bir de - ı iyelik eki getirilerek sözcük çekimli bir fiil haline getirilmiştir. Arvad+í > arvad+ı > avrad+ı> şeklinde bir fonetik değişim söz konusudur. Böylece avrat+ı < avrad+ı =onun avradı anla-mında bu sözcük oluşturulmuştur.
-7. /-d-/ -De.K- / > yåtdı (Trb.) yåddı.
-De.K- / > ḳaçdı, (Trb.) ḳaçdı
Sözcük “yat+dı” şeklinde iki bölümden oluşmaktadır ki, yat (yatılan yer, yatak. Tar. Söz) anal­mındadır (Eyuboğlu, 1998:736). “-dı” ise dili geçmiş zaman ekidir. Yatdı sözcüğün-de şüphesiz söz­cükteki ikinci, tonlu süreksiz -d sesi daha sonra sertleşerek tonsuz süreksiz -t şeklini alarak yatdı > yattı şekline dönüşmüştür.
“Kaçdı” sözcüğünün kökü olan “kaç yansıma bir ses olup, kaç kökünde süre, soru sorma, gitme, bırakma, çekinme, alıp götürme, uzaklaşma, üşenme bg. değişik anlamlar saklı-dır (Eyuboğlu, 1998: 359). Sözcüğün destandaki şekli Trabzon ağzında herhangi bir değişime uğramadan yaşatılmaktadır.