Dine Karşı Din

İNKILABΠDİN NE DEMEKTİR?
İnkılabî dine mensup olan ve bu dinin eğitimini alan bir kişi,
hayatın maddî manevî ve sosyal alanlarının tümüne tenkidi
bir gözle bakar ve batıl olarak gördüğü şeyi kaldırıp, yerine
hakkı ikame etme sorumluluğunu taşır. İnkılabî olan tevhid
dini, mevcudu, olduğu gibi benimsemez ama ona ilgisiz de
kalmaz. Peygamberlerin tümüne bir bakın, saf ve hiçbir
değişikliğe uğramamış olan ilk çıkışlarında hepsinin yaptığı

---

ilk iş, mevcut tuğyana ve kötülüğe karşı çıkmaları ve Allah’ın
kanunlarının tecellisi olan kâinattaki kanunlara itaat etmeye
çağrıda bulunmalarıdır.
Mesela Musa’ya bir bakın, O, üç sembole karşı çıkmıştır:
Zamanın en zengini olan Karun, şirk dininin en büyük dinî
lideri olan Bel’am-i Ba’ur ve en büyük siyasî otorite olan
Firavun. Musa bu üç sembole mi karşı çıktı, yoksa statükoya
mı? O zaman statüko neydi? O zamanki statüko, azınlıkta
olan Sebtî ırkının, Kıptîlerin baskısı altındaki yaşamalarıydı.
Musa’nın mücadelesi, Kıptî ırkının üstünlüğüne dayanan
ırkçılığa ve bir ırkın, diğer ırkın esareti ve zilleti altında
yaşamasına karşı çıkmaktı. Onun hedefi ve ideali, tutsak olan
bir kavmi, doğru yola getirmek ve inanç temelinde kurulmuş,
tağuta tapınılmayan ve tevhid dininin gerektirdiği toplumsal
birliğe sahip olan bir toplum kurabilmek için o kavmi,
vadedilmiş olan yere hicret ettirip yerleştirmekti.
MUHAFAZAKÂR DİN NE DEMEKTİR?
Şirk dini, tanrı, ölümden sonra dirilme ve gaybî güçler gibi
metafizik bütün inanç ve din esaslarını olduğu gibi
kabullenerek ya da onları tahrif edip saptırarak insanları,
kendilerinin ve toplumlarının mevcut durumunun, olması
gereken bir durumda olduğuna ve bu durumun, ilahî takdirin
bir tecellisi olduğuna inandırmaya çalışır.
Mesela, bu günkü kaza-kader inancımız, Muaviye’nin
oluşturduğu ve bize bıraktığı bir hediyedir.
Tarih açıkça göstermektedir ki, kader ve cebr
[11]
 inancı,
Emevîlerin oluşturdukları bir inançtır.

---

Bu inanç sayesinde Müslümanları, her türlü sorumluluktan,
teşebbüs ruhundan ve eleştiriden alıkoymuşlardır. Zira cebr,
var olan ve sunulan her şeyi kabul etmek demektir. Oysa Hz.
Peygamber’in ashabına baktığımızda, onların, her an için
toplumsal sorumluluk duygusuna sahip olduklarını görürüz.