Deze zomervakantie hebben wij weer snode plannen ontwikkeld om deze, grotendeels fietsend, door te brengen

Zaterdag 2 augustus : Paderborn – Hamm

(85,9 km – Totaal 1509 km – 244 hoogtemeters)

Kamperen bij jeugdherberg Hamm
It always rains on tents. Rainstorms will travel thousands of miles, against prevailing winds for the opportunity to rain on a tent.

- Dave Barry
Vandaag volgen we weer de Römer-Lippe route. Deze heeft veelal rustige gravelpaden en hier en daar wat asfalt. Je merkt dat het zaterdagochtend is omdat er meer joggers zijn dan door de week.

In Delbruck gaan we op zoek naar brood en wat lekkers voor bij de koffie. Ik denk slim te zijn en volg het ‘Altcentrum’. Dit brengt me bij het bejaardentehuis in plaats van het oude centrum, zoals ik dacht. De route brengt ons gewoon langs een grote supermarkt met inpandige bakker.

Daarna fietsen we een hele tijd langs het ‘Boker’ kanaal. Het is 32 kilometer lang en in 1853 geopend. Dus met de hand gegraven. Maar het is zo smal en er zitten sluisjes in, dat mij het nut ontgaat van dit kanaal. Waarom hebben ze niet gewoon een goede weg aangelegd? Hier hebben nauwelijks boten doorheen kunnen gaan.

Als we bij Lippstadt komen, gaan we even van de route af om de stad in te gaan. Er is een mooie witte kerk en een prachtig bronzen beeld te zien.

In Hellinghausen hebben we een mooie cache. Het vertelt van twee zusters. Een rijk en een arm. De rijke wil de arme niets geven, zelfs niet als haar kinderen verhongeren. Ze wenst liever dat haar brood in steen verandert, dan dat ze het aan haar zus geeft. De volgende dag is haar brood een steen geworden en daar schrikt ze zich dood van. Het grappige is dat het stenen brood in het kerkje ligt.

De vervolg kilometers zijn wat verwarrend omdat alle namen hier op elkaar lijken. Moeten we nu naar Hellinghausen, Benninghausen of Vellinghausen? Gelukkig schept de GPS duidelijkheid in deze verwarring.

We hebben nu een lang stuk langs rivier de Lippe. We passeren een enorme kerncentrale. De eerste van velen hier. Vlak voor Hamm ruilen we die voor het Datteln-Hamm kanaal. Hier hebben we twee keuzes; het kanaal verder volgen of een rondje buitenom. Bij dat laatste belooft het boekje van alles. Klapper is wel het zelf bediende pontje over de Lippe. Maar ook Schloss Oberwies en Haus Hessen krijgen we te zien. Mag je niet missen.

Ik zie de bui al hangen. Er zwerven kuddes e-bike bejaarden rond. En als we bij het pontje komen zien we de mensenmassa al staan. Op een bankje zitten drie heksen. Als ik ‘lijk’ voor te dringen (ik doe het niet) heb ik hun toorn al te pakken. Je mag ook maar met zes mensen tegelijk op het pontje, terwijl er wel tien op passen. Als ik dat noem, dan lijkt het of ik ze een oneerbaar voorstel doe. ‘Nee, zo doen we dat hier in Duitsland niet’. Ik moet gewoon geduldig wachten tot ik aan de beurt ben. De dames zijn met hun partners van de fietsclub op stap. Je beweegt het pontje door aan een ketting te trekken. Gelukkig doen zij dat maar het is wel jammer dat ze met twee man terug komen om de heksen op te halen. We gaan er toch bij en overschrijden de limiet. Gelijk loopt het pontje vast en is moeizaam weer los te trekken. Hulde voor de fietsmannen. Ze kunnen prima trekken, maar dat zou ik ook met zulke vrouwen.

Aan de overkant gaan we er snel vandoor. We kijken nog even bij Schloss Oberwies waar een trouwerij gaande is. Van Haus Hessen is een meisjes gymzaal gemaakt.

Bij het hostel, waar we willen kamperen, is niemand. Alleen tussen 5-6 is iemand aanwezig. Er zit een meisjes voetbalkamp in en de trainer geeft aan waar we waarschijnlijk de tent op kunnen zetten. Hanneke en Jan, van de vorige camping, arriveren ook. We zetten het tentje op en ik doe even boodschappen bij de dichtstbijzijnde super. We hadden gehoopt weer voor €5 mee te kunnen eten bij het hostel, maar dat zit er niet in. In plaats daarvan eten we paella, een salade met haringsaus en een yoghurt toetje.

De meneer van het hostel is inmiddels gearriveerd. Voor €9,50 per persoon kunnen we kamperen én ontbijten. Het kan niet zonder ontbijt. De mededeling dat ik net ontbijt in de winkel gehaald hebt doet hem niet heroverwegen. Hij kent maar één manier en dat is nu eenmaal mét ontbijt.

Om ons heen rommelt het weer in de lucht. Maar we krijgen respijt. Pas als het eten op is en de afwas is gedaan barst het los. Ik kan net geen koffie meer zetten, maar dat kan even later in de dweilpauze. De rest van de avond brengen we door in het tentje terwijl het gezellig tikt. En aangezien je dan niet veel anders kunt doen dan slapen, brengt Saskia dat in de praktijk. Ik hou het nog iets langer vol, maar moet tenslotte ook toegeven aan het sluiten van de ogen. Morgen maar zien wat het weer brengt.

Zondag 3 augustus : Hamm – Schermbeck

(94,9 km – Totaal 1604 km – 452 hoogtemeters)

Sybergshof
Travel is more than the seeing of sights; it is a change that goes on, deep and permanent, in the ideas of living.

- Miriam Beard
De overnachting was mét ontbijt. Dus om acht uur schuiven we aan in de eetzaal. Ze hebben een ruime keus voor ons uitgestald. Yoghurt, fruit, warme broodjes en veel soorten beleg. We laten het ons goed smaken. Dat het een natte nacht was, is te zien aan de laarzen van de buurkindertjes. Slakken marcheren eruit. En niet een, maar meerdere.

Vandaag is een lange dag met veel kilometers. We hebben een camping gepland voorbij Dorsten. Dat betekent veel doortrappen vandaag. Het landschap wordt steeds Nederlandser om ons heen. Ik maak nog maar weinig foto’s. Was dit eerder 50 per dag, nu maak ik er nog maar vijf.

Inmiddels zit het hoofd vol met indrukken. Er kan niet veel meer bij. En zeker als het indrukken zijn die ‘normaal’ lijken, dan worden ze al gauw overgeslagen. Hadden we dit landschap aan het begin gehad, dan was er nog ruimte voor geweest. Nu niet meer. Ondanks dat na drie weken vakantie al het ‘onkruid’ uit net hoofd gewied is.

Het eerste deel van de dag fietsen we nog langs het Datteln-Hamm kanaal. In Werne moeten we even op zoek naar een bakker die op zondag open is. We vinden er een op de markt. We kopen het gebak van de dag en een paar broodjes. Hier is veel meer horeca open dan in het oosten. En er zitten ook nog mensen.

Daarna gaan we de Cappenberg op. Dit is de laatste klim van de route. Viaducten en bruggen daargelaten. Maar deze klim mag eigenlijk geen naam hebben in vergelijking met de anderen. We zijn zo boven. Cappenberg is ook een slot. Je kunt zo het terrein oplopen en dat doen we dan ook. In de kerk zijn om vijf uur de vespers. Zo lang kunnen we niet wachten maar als je de deur van de kerk opent, dan hoor je ze oefenen. Omdat een brug eruit ligt, moeten we hierna nog een stukje omfietsen.

Na een stuk door het binnenland komen we bij het Wesel-Datteln kanaal. Hier is veel industrie, kern- en energiecentrales. Allemaal voor het hongerige Ruhr-gebied.

Bij Haltern am See hebben we weer de keus; de waterroute of door de stad. We kiezen voor de eerste. Deze is korter en we hebben inmiddels wel genoeg steden gezien. De route leidt ons via gravel- en modderpaden door een ‘naturpark’. En we fietsen veel langs het kanaal. Hier is eindelijk scheepvaart en veel mensen zijn aan het zwemmen in het kanaal. Fietsen langs het kanaal bevalt goed. Lekker vlak en er is genoeg te zien. We kiezen er daarom voor om het kanaal nog wat verder te volgen in plaats van de route langs de Lippe. Die meandert veel meer.

Aan de hand van de kaarten hadden we Dorsten veel stedelijker verwacht. Dat is het niet. Tussen de onderste en bovenste helft van deze stad loopt het kanaal en de Lippe als een soort van groene ader.

Camping ‘Schult am Anker’ is een conglomeratie van caravans en hutjes. Ze zitten duidelijk niet op fietsers te wachten. Er is bratwurst en bier aan grote tafels. Daar is geen plek voor ons. Ze vragen wat we komen doen. Als ik aangeef dat we willen kamperen dan komt er ‘kein platz’. Je kunt hier alleen terecht als je van te voren reserveert.

De volgende camping is een besloten camping. Daarna komen we bij de ‘Sybergshof’. Deze heeft een omhegd plekje voor ons. Hiervoor betalen we €14 en douchen is €1 per keer. Helemaal goed.

Omdat de winkels op zondag dicht zijn, gaan we uit eten in Gahlen. Daar is ook weer een restaurant dat om zes uur sluit, maar een ander heeft billijkere openingstijden. Saskia wil al een hele tijd bratkartoffln en dat is nu gelukt.

Het onweer is laat vanavond. Maar het lijkt heviger dan ooit. We zitten nog een tijdje buiten maar het lijkt wel of we in een fotostudio zitten met al die flitsen. Voor de zekerheid bind ik alles goed vast. Zelfs de fietsen. Ze zouden maar wegwaaien, dan kunnen wij niet verder morgen. Als het donker wordt, begint het te regenen. Tijd om naar bed te gaan. Daar doet de donder ons schudden op de luchtbedden. Maar het getik van de regen sust ons zo in slaap. Zo merken we verder niets meer van het slechte weer.

Maandag 4 augustus: Schermbeck – Stokkum

(84,6 km – Totaal 1689 km – 282 hoogtemeters)

Mini ‘de boswachter’
The whole object of travel is not to set foot on foreign land; it is at last to set foot on one’s own country as a foreign land.

- G. K. Chesterton
We hebben het onweer van gisteren prima doorstaan. Alles staat er nog en het is niet eens allemaal heel erg nat. Vandaag fietsen we het laatste deel van de route ‘Fietsen naar Praag’. We beginnen met een klein stukje langs het kanaal en dan naar Gartrop. Hier staat nog een kasteeltje wat we even bekijken. Je kunt er helaas niet in. Krudenburg is een mooi authentiek stadje. Er is ook een ruïne, maar die zien we niet direct. Het stuk tot Wesel is door de bossen. We komen voor de laatste keer twee oudere ligfietsers tegen. Deze mensen zien we al sinds Tsjechië, ondanks dat ze een andere route rijden. Maar nu is het echt de laatste keer.

Op een zonnig plekje drogen we de tent even en drinken we koffie. Daarna gaan we Wesel is. Bij deze plaatsnaam moet ik altijd aan echo’s denken. ‘Hoe heet de burgemeester van Wezel?’ schreeuwen we dan altijd.

Na Wesel komen we langs de Rijn en in een rivieren landschap. Hollandser kan het haast niet. Het is net alsof we bij Nijmegen over de dijk gaan. Bij ‘Grav-Insel’ ligt de grootste camping van Europa. Er is zelfs een Edeka supermarkt bij. Omdat onze koffiemelk op is, doen we die even aan. Het is werkelijk gigantisch. Gewoon een grote stad, maar dan met tenten en caravans. Niet ons kopje thee.

We fietsen nog een tijd langs een ‘planeten’ weg. Deze hebben we vorig jaar ook in Engeland gezien. De planeten van ons zonnestelsel zijn op relatieve afstand van elkaar langs het fietspad gezet. Bij Pluto en Jupiter is de afstand kilometers. De Aarde en Mars staan vlak bij elkaar. Leuk gedaan.

De Rijn brengt ons via de plaatsjes Rees en Bienen in Emmerich. Rees heeft veel mooie beelden in het dorp staan. Bienen heeft nog een kasteel maar de beelden zonder hoofd geven het een verwaarloosde uitstraling. In Emmerich sluiten we de route af met een sorbet aan de boulevard. Missie voltooid en nu alleen nog maar naar huis. Dat gaan we de komende dagen doen.

Iets boven Emmerich gaan we de grens over. We zijn weer in Nederland. In Stokkum vinden we een mini camping. Een veldje met meer fietsers en kleine tentjes. Minimale faciliteiten maar erg knus. Het is dan ook maar €13. We eten nasi, komkommersalade en yoghurt na. ‘s Avonds is het voor het eerst echt fris. Geen onweer vanavond. Ik hoop dat we zonder wel kunnen slapen.

Dinsdag 5 augustus : Stokkum – Haarle

(81,7 km – Totaal 1770 km – 224 hoogtemeters)

Camping boerderij ‘de Bergwever’

Om terug in Baflo te komen heb ik de fietsrouteplanner van de Fietsersbond gebruikt. Je geeft een begin en een eind in en wat voor soort route je wilt. Ik heb gekozen voor de ‘natuur route’ en thuis heb ik er de overbodige lusjes uit gehaald. Ik had verwacht dat we hier gladde wegen en geen klim zouden krijgen. Binnen 500 meter zitten we op een zandweg die omhoog gaat… Maar dat is niet erg. We zijn het gewend en het is een prachtige route. We zien het dorpje Zeddam in het begin van de route. Een mooi plaatsje met een molen, een toren en een spiksplinternieuw winkelcentrum. Daar kopen we wat lekkers.

Vervolgens zitten we de rest van de tijd bijna continu in de bossen, ver weg van wegen, auto’s en bebouwing. Ik wist niet dat je zo ‘groen’, zo ver kon fietsen. Een klein nadeel is wel dat we ongeveer 80% van de tijd op zandwegen, modderpaden en steenslagwegen zitten. Gelukkig zijn we dat de afgelopen tijd niet anders gewend.

Het Hollandse landschap kan ons ook weer bekoren. Vlak, je kunt ver kijken en er is genoeg natuur te zien onderweg. Een van de hoogtepunten is toch wel ‘huis Sprengenberg’ op een bloeiend heideveld.

Na 80 kilometer komen we in de tweede plaats van de dag, Haarle. We vinden het wel welletjes en stoppen een keertje vroeg, om vier uur. Er is hier een camping en een supermarkt. Bij de laatste doen we eerst even boodschappen. Dan terug naar de camping. Het blijkt een camping te zijn voor 50+ mensen. Nu zijn we dat allebei, dus we mogen erop. Camping boerderij ‘de Bergwever’ is mooi gelegen en niet druk. Blijkbaar weinig 50+ mensen die vrij zijn. Wij gaan aan de borrel, de nootjes en de wifi. Het lijkt wel even vakantie te worden.

Woensdag 6 augustus : Haarle – Schoonoord

(89,1 km – Totaal 1859 km – 261 hoogtemeters)

Camping ‘Het Drentse land’
Vandaag lijkt veel op gisteren. De natuurroute leidt ons buiten de plaatsen om. Hierdoor zien we gewoon veel natuur maar weinig bijzonderheden. De zandpaden zijn, zo mogelijk, nog erger dan gisteren. Het is hier al tijden droog dus je zakt er ver in weg. Maar we worden aardig volleerde zandhappers en we ploegen er steeds beter doorheen. Toch ontkomen we soms niet aan lopen. Alleen komt alles erg onder het stof te zitten. Gelukkig maar dat het weinig geregend heeft want anders was alles modder geweest.

We fietsen een tijdje langs de Regge. Dat is een erg mooi landschap. En het is lekker rustig. Weinig fietsers en wandelaars hier. Op een gegeven moment zie ik een bordje ‘Sahara’ staan. Huh?! Ergens een verkeerde afslag genomen? Het blijkt een zandverstuiving te zijn.

Zelfs als je niet met de trein reist, dan zorgt de NS voor vertragingen. We willen te oosten van Ommen over het spoor. Die zijn allemaal afgesloten. Er staat een mannetje bij om te zeggen dat je er niet langs mag. Als die nu je gewoon veilig over het spoor leidt, dan heb je er nog wat aan. Mopperend rijden we om, we moeten helemaal via Ommen. En daarna weer terug op de route. Elk nadeel heeft zijn voordeel; in Ommen kunnen we wat lekkers voor bij de koffie halen.

Het laatste mooie plaatje maken we in Drenthe. De koeien staan in het water naast de ganzen. Het is een lawaai van jewelste en mooi om te zien. In Schoonoord zoeken we camping ‘het Drentse land’ op. We worden allerhartelijkst ontvangen. Ze heeft een veldje met een mooi uitzicht. En dat voor €14. Een aanrader!

Omdat het de laatste nacht in het tentje is en we morgen thuis komen gaan we uit eten. In Schoonoord kun je pizza, shoarma, schnitzels, Grieks en Chinees krijgen. En dan zijn er ook nog twee eetcafé’s. We kiezen voor ‘de Haven’. Hier krijgen we adequaat te eten.
Donderdag 7 augustus : Schoonoord – Baflo

(82,4 km – Totaal 1941 km – 155 hoogtemeters)

De lucht is stemmig grijs als we opstaan en de temperatuur prima. Ondanks dat het vannacht af en aan geregend heeft, is de tent vrij droog. Bij de bakker in Schoonoord kopen we wat lekkers voor onderweg. Het is zo groot, dat het niet in de fietstassen past en achterop.

Met een lichte wind in de rug spoeden we ons naar het noorden. Door de Drentse landschappen en natuurgebieden. Weinig modder en steenslagpaden vandaag en dat schiet lekker op. We hebben deze keer voor de oostelijke aanrijroute gekozen en dat levert toch weer verrassende weggetjes op.

Bij Noorddijk worden we overvallen door het onweer. Dikke druppen vallen zo hard dat ik geen tijd heb om mijn jas te pakken en als ik hem heb, is het ook alweer over. Daarna draait de wind en hebben we hem stevig tegen. Zoals we gewend zijn van Groningen. Via Bedum, Onderdendam en Tinallinge naderen we Baflo. Precies vier weken nadat we Baflo zijn uitgefietst op weg naar Groningen. En een dikke 1950 kilometer afgelegd in de tussentijd.

We eindigen deze prachtige tocht met een passend citaat:
No one realizes how beautiful it is to travel until he comes home and rests his head on his old, familiar pillow.

- Lin Yutang