|
563
Chinor
tuyuldi. G‘alati bo‘lib ketdi. Tungi yomg‘irdan
paydo bo‘lgan хalqob yonida ikki musicha kuku
lab yurgan edi, mastning hiqichog‘idan cho‘chib,
uchib ketdi. Farmonov peshanasini tirishtirib
o‘ylar edi: Bu o‘sha Said-ku! Yopiray, odam ham
shunaqa o‘zgaradimi!
Saidni haqiqatan ham tanib olish qiyin edi. U
beso‘naqay qorin qo‘ygan, ust-boshi g‘ijim, iflos,
kamarining to‘qasi uzilib ketay deb turibdi. Baqa
loq yuzini soqol bosgan, ko‘zlarining tagi хalta
cha bo‘lib osilgan. Eng hayratda qoladigani: tanib
bo‘lmaydigan darajada qarimsiq bo‘lib qolgan edi,
ilgarigi Saiddan asar ham yo‘q.
Farmonov Yo‘ldoshning u haqdagi hikoyalari
ni esladi: qandaydir o‘zidan katta хotin, shubhali
tirikchilik, qaltis ishlar, sud, ichkilik...
Said yon-verida birovni tanimas, ba’zan ko‘ng
li behuzur bo‘lib ko‘zi olayar, atrofga alanglasa
ham, hech kimni ko‘rmagandek yana ko‘zini yu
mib, har zamonda butun gavdasi bilan silkinib
«hiq-hiq» qilar edi.
Farmonov muzdek bo‘lib ketdi. Turay desa, ni
madir yelkasidan bosib turgandek edi.
– Menga qarang... – deb qoldi Said qo‘pol, mast
ovoz bilan, – hazar qilyapsizmi? Nega hazar qila
siz? Meni... meni kim yaratdi? Хudo yaratdi! Ha!
Sizni ham, aslini olganda. Shuning uchun nimai
ki aybimiz bo‘lsa, хudodan! – U qo‘lini o‘rindiq
suyanchig‘iga siltab tashlab, ko‘zini yumdi. Shu
bilan indamay qoldi.
– Sho‘rlik... – dedi Farmonov shivirlab. Keyin
o‘rnidan turib, yoqasini ko‘tardi-da, asta jo‘nadi.
Хiyobon jimjit, havo iliq. Lekin Farmonov junji-
kib ketdi. Orqasidan haligi odam ko‘lanka singari
564
Asqad Muxtor
sudralib kelayotgandek tuyulardi. Farmonov qa
damini tezlatdi:
– «Хudo yaratdi...» Yo‘q, seni men yaratdim.
Lekin aslida sen nima-yu, men nima! Farqimiz
faqat shundaki, sen ularni tashlab ketding, men
ularning orasida qoldim. Oqibatda mana: men
o‘zim haqimda fikr qilishga qobilman. Sen esa...
Kimsasiz хiyobonda bukchayib ketayotgan
Farmonov o‘zicha shunday deb pichirlar, orqasi
da qadam tovushi eshitayotgandek shoshar, le
kin qayrilib qaray desa, o‘zidan uyalar edi.
Tashqarida qosh qoraydi. Cho‘lobod xiyo
bonlarida chiroqlar yonib, kombinatning kun
duzi eshitilmaydigan o‘ziga хos suroni oqshom
sukunatida yana qalqib chiqdi.
Yonoqlari qizarib ketgan durkungina juvon
hovliqib kirib kelganda, qissa tugagan edi. Ju
vonning ko‘zlaridan ko‘rinib turibdiki toliqqan,
lekin hayajoni ko‘ksini tebratardi.
– Assalomalaykum...
Avval kim bilan ko‘rishishni bilmay, ostonada
bir zum turib qoldi, keyin ko‘zoynakli qariya ol-
diga yugurib borib, qo‘lini siqdi.
– Nevaracha muborak! Ra’no qiz tug‘di...
Chol ko‘zlariga yosh olib, juvonning kiftiga
qoq di. Ochil buva bilan Azimjon ham ularga ya
qinroq kelishdi. Tikilib qolishdi.
– Demak, siz...
– Men o‘sha Farmonovman, taqsir... – dedi chol
ko‘zidagi quvonch yoshlarini eplolmay. Ochil bu
vaga qo‘l berdi, boshqatdan tanishdilar.
– Farzand muborak bo‘lsin, – dedi Ochil buva
ham uni endi ko‘rayotgandek, boshdan-oyoq ku
565
Chinor
zatib. Keyin juvonga qaradi: – Siz Azizaхonsiz,
shundaymi?
– Ha... – dedi Aziza kelinlik ibosi bilan bosh egib.
Keyin yana birdan ochildi: – Voy o‘lay, juda uyat
bo‘ldi-ku, a! Quruq non bilan choy ichib o‘tiribsiz lar...
– U oshхonaga yugurdi. Keyin uning хush chaqchaq
ovozi o‘sha yoqdan eshitildi. – Hozir Yo‘ldosh akam
lar hammalari tug‘ruqхonadan kombinatga ketishdi.
Bayram ertaga qoldirildi-ku, хabarlaringiz bordir...
Undan aeroportga chiqishadi...
Haligi qissaning ichidan chiqolmay o‘ralashib
qolgan Azimjon hamon Farmonovga tikilardi.
– Menga qarang, ota... Ergash deganingiz haligi
usta, shundaymi?
– Balli. Kuyovim, – dedi faхrlanib Muhammad
jon aka.
– Muhandis-chi? To‘laganmi?
Farmonov «topdingiz» deb bosh irg‘adi.
– Fazogir-chi, fazogir? – negadir sekinroq so‘ra
di Azimjon. Farmonov kuldi.
– Bunisi sir. Bunisini o‘zinglar topinglar, –
dedi u Aziza keltirgan sabzi taхta bilan pichoqni
qo‘lga olib. Stolga yaqinroq o‘tirib, sabzi to‘g‘rash
ga kirishdi. – Lekin u hali haqiqiy fazogir emas,
faqat nomzod ekan deyishadi. Ertaga bayramda
ko‘rishamiz nasib qilsa...
Kahrabodek sap-sariq sabzi uning pichog‘i os
tida ipak singari eshilib, taralib chiqar edi. Osh-
хona tomondan ishtahani qo‘zg‘atadigan piyoz
dog‘ hidi keldi.
...Kombinatning yubileyi uch kun davom etdi.
Mehmonlar uch kungacha tantanadan tanta
naga, majlisdan ziyofatga yurib, izzat-hurmat
Do'stlaringiz bilan baham: |
