Buyuruvchining farmoni va taqiqiga e’tirozsiz bo’ysunish hamda uni buyurilganidek bajarish

Ahmadiya harakati

Ahmadiya harakati IX asrning oxirida Panjob (Pokiston)da xristian-protestant diniy oqimining Islomga qarshi faoliyatining faollashuvi hamda ahli hadis maktabi bilan hanafiya vakillarining Qur’on va sunnatning asosiy masalalari haqidagi munozaralari natijasida vujudga keldi. Ahmadiya harakatlarining paydo bo’lishi barcha Islomga oid oqimlarning yeg’ilishlarini birlashtirish va ularning asosiy platformasini tashkil qilish bilan bog’liqdir. Shuningdek, boshqa din vakillarining tinch-totuv yashashlari ham bu harakatning paydo bo’lishiga turtki bo’ldi. Ahmadiya harakatining fikricha jamoaning asoschisi xudo tomonidan insoniyatga yuborilgan so’nggi ilhiyotlarni ochuvchi oxirgi payg’ambar bo’lib, unda musulmonlarning mahdiysi, xristianlarning ta’limoti va hindlarning Krishnasi mujassamlashgan bo’ladi.

“Hizbut – Tahrir al-Islomiy” diniy tashkiloti

“Hizbut – Tahrir al-Islomiy” norasmiy siyosiylashgan diniy partiya 1953-yilda Isroilda paydo bo’ldi. Partiya piramida shaklida, tarkibiy tuzilma ko’rinishida tashkil topgan.

“Hizbut – Tahrir al-Islomiy” diniy tashkilotining kurash bosqichlari:

1. Tasqif – tushuntirish ishlari. Ongi to’liq shakllanmagan yoshlarni o’z tuzog’iga ilintirish. Fikri zaif, ta’sirga beriluvchan huquq-tartibot organlari hokimiyatlardagi mas’ul shaxslarni o’z tarafiga og’dirish;

2. Tafoul – birgalikda harakat qilish, fikriy kurash orqali “Ummatning oyoqqa turishi, fikriy ongligiga va kelajak masalalarini idrok qilishga erishishi” yo’lida fikriy inqilobga yetishish;

3. Inqilob – to’ntarish, hukumatni yaratilgan ummat orqali qo’lga kiritish.

“Tablig’chi”lar jamosi

Tablig’ – arabcha yetkazish ma’nosida, tom ma’noda Ollohning kalomini odamlarga yetkazishni anglatadi. Bu oqimga XX asrning 20-yillarida Hindistonda Muhammad Ilyos tomonidan asos solingan. Oqimning maqsadi kishilarni ommaviy Islomga chorlash, musulmonlarga Islom arkonlariga to’liq amal qilishlari lozim ekanligi yetkazish va ularning Olloh oldidagi mas’uliyatini oshirish. Har o’n “tablig’ichi uchun bir amir saylanadi, amirga bo’ysunishlik vojib hisoblanadi.