Bulardan tashqari, tovush o'zgarishlarining yana quyidagi ko’rinishlari mavjud

I(i) harfi lablanmagan, til oldi, yuqori tor unli tovushni ifodalaydi. I tovushi tilak, bir, tish, dil kabi so‘zlardagi qisqa i unlisi o‘rnida; mohir, shoir, ilmiy, adabiy, lirika kabi so‘zlarning urg‘uli bo‘g‘inidagi cho‘ziq i o‘rnida; qish, qir, g‘ilof, xizmatchi, xil kabi so‘zlarda chuqur til orqa q, g‘, x tovushlari bilan yonma-yon keladigan qisqa va qattiq i unlisi o‘rnida va rus tilidan o‘tgan vimpel, bilina, vishka, richag kabi so‘zlardagi ruscha ы unlisi o‘rnida yoziladi.

So‘z o‘zagining ochiq bo‘g‘inida i, e, a unlilaridan biri kelsa, keyingi yopiq bo‘g‘inda i yoziladi. Masalan: bilim, iliq, etik, beshik, sariq, vakil kabi.

Arab-fors va rus tilidan o‘zlashgan bir bo‘g‘inli so‘zlarning qo‘sh undoshlari o‘rtasida qisqa i tovushi talaffuz etilsa-da, ammo yozilmaydi. Masalan: fikr, ilm, ufq, matn, litr kabi.

E(e) harfi lablanmagan til oldi, o‘rta keng unli tovushni ifodalaydi. So‘z tarkibidagi o‘rniga qarab turlicha aytiladi va yoziladi:

- So‘z boshida yopiq bo‘g‘inda i ga moyil aytilsa ham, e yoziladi: ehtimol, eshik, ehson, ertak kabi.

- So‘z boshida ochiq bo‘g‘inda va ikki undosh orasida qisqa aytiladi va doim e yoziladi: erta, meva, sezgir, tepki kabi.

- So‘z boshida tutuq belgisidan oldin cho‘ziqroq va i ga moyil aytiladi va e yoziladi: e’zoz, e’tibor, e’lon, e’tiqod kabi.