Book · September 005 citations 35 reads 4,397 author

yorumlayıcı benzerlikler
” kura-
rak iki metin arasında “
yüzeysel benzerliği
” sağlayacaktır. Bundan böyle 
“yorumlayıcı benzerlik”, çeviri metni kaynak metin kutbundan yorumla-
mak  anlamına  gelir.  Öte  yandan,  kaynak  metin  yazarının  düşüncelerini 
aktarma  durumunda  bu  eylem,  çeviri  değil,  “
dillerarası  iletişim
”  adını 

---

 
148 
alır. Bu durumda yerli bir turizm broşürünün çevirisi “dillerarası iletişim” 
kapsamına değil, “çeviri” kapsamına girerken, Kutsal Kitabı devingen eş-
değerliği sağlamak amacıyla çevirmek “dillerarası iletişim” kapsamına gi-
rer.  Gutt  bu  şekilde,  çeviriyi,  “çeviri  olmayan”dan  ayırır.  Bu  iae,  onun 
“bağıntı kuramına” ters düştüğünü gösterir. Doğal dil kullanımındaki bil-
dirişimin başarıyla sürdürülmesi amacıyla bilişsel süreçleri açıklamayı he-
defleyen  bağıntı  kuramını  çeviriyi  açıklamada  aracı  “karşı  sav”  olarak 
kullanan Ernest Gutt, buna gerekçe olarak ne çevirmenin, ne de kaynak 
metin yazarının bilişsel süreçlerinin incelenemeyeceğini göstermiştir. Bu-
nunla birlikte, onun bağıntı kuramının temelinde yatan insana özgü akıl-
cılığı, bir başka deyişle insanoğlunun doğasında saklı yatan en az çabayla 
en çok etki yaratacak kararlar alma şeklindeki varsayımı gözardı ettiği gö-
rülür. Bu yüzden bilişsel süreçleri incelemede metinler arasındaki ilişki-
lerden yola çıkmanın çeviri kuramına tümevarımcı yöntemle nesnellik ka-
zandırabileceğini düşünmüştür (Tirkkonen-Condi 1992: 243-244). Ne var 
ki, daha çeviri tanımından başlayarak onun da Vermeer gibi karşı savlar-
dan gerekçelendirme yöntemine başvurduğu görülür. 
Bununla birlikte, Gutt’un gerekçelendirmesinin ikinci aşamasında “ba-
ğıntı kuramını” kendine dayanak aldığı görülür. “