Боҳодир эшов

шибоғу(сибоғу) 
берилган бўлиб, ― у кўпинча пиширилган гўштдан иборат бўлган‖. 
Совурин 
ва 
пешкаш 
йиғинлари ҳам жарималар қаторига киритилади. Бу йиғинлар 
пул, маҳсулот, чорва моллари, қимматбаҳо буюмлар, қуллар кўринишида 
ҳукмдорга тортиқ қилинган. 
Бу даврда деҳқонлар ва шаҳар аҳолиси, айниқса ҳунармандлар меҳнат 
мажбурият (мардикор, қалъа, бечор ва бошқ..)ларини бажарганлар. Бу 
мажбуриятлардан озод этилганлар эса, маълум миқдорида пул тўлаганлар. 
Мардикор
-йирик бойларга қарам бўлган деҳқонлар мажбурияти бўлиб, 
суғориш иншоотларини барпо этиш, таъмирлаш ҳамда тозалаш билан боғлиқ 

---

264 
оғир мажбурият бўлган. Бир неча йиллаб давом этадиган янги каналлар
қурилишида минг-минглаб деҳқонлар иштирок этганлар. Оддий аҳолига 
шунингдек, қалъалар ва шаҳар деворларини тиклаш ва таъмирлаш 
мажбурияти ҳам юклатилган бўлиб у, 
қалъа 
ѐки 
харжи қалъа
деб аталган 
(Амин Бухорий). 
Ҳунармандчилик ҳамда бозор савдосидаги йиғимлар хон хазинасининг 
асосий даромади ҳисобланган. Шунинг учун ҳам олий ҳукмдор ҳокимияти 
кучайган даврлар айрим ҳукмдорлар (Убайдуллахон, Абдуллахон II) солиқ
тизимини тартибга солишга ҳаракат қилганлар. Аммо, бундай ҳаракатлар ҳар 
доим ҳам керакли натижаларни бермаган. 
Шайбонийларнинг пул ислоҳотлари.
Шайбонийлар давлатида турли 
вазндаги олтин, кумуш, мис, мис ва кумуш аралашмасидаги танга-чақалар 
муомалада бўлган. Тадқиқотчиларнинг фикрича (Давидович Е.А.) олтин
тангалар фақат Шайбонийхон ва Абдуллахон II даврларидагина зарб этилган. 
Бу даврда пул зарб этиш ҳамда кумуш ва мис тангаларнинг муомалада 
бўлиши бир-бири билан боғлиқ ҳолда кечган. Нумизматик маълумотларга 
кўра, XVI асрдаги пул муомаласининг асосини ―танга‖ ―тангача‖, ―хоний‖ 
деб аталган кумуш ҳамда ―мис динор‖ ѐки ―динор‖ деб аталган мис тангалар 
ташкил этган. Энг кичик мис тангачалар ―пул‖ ѐки ―қора пул‖ деб аталган. 
Муҳаммад Шайбонийхон 1507 йилда Ҳиротни эгаллагач, бу ердаги 
жомъе мачитида кенгаш чақириб, пул ислоҳоти ҳақидаги фармонини эълон 
қилади. Бу пайтда Ҳиротдаги пул муомаласи чуқур инқирозга учраган бўлиб, 
ушбу ислоҳот Хуросондаги савдогар-зодагонларни Шайбонийхон томонига 
оғдириши лозим эди. Янги кумуш тангачаларнинг вазни 5.2 г. бўлиб
(илгариги темурийлар тангалари 4.8 г. бўлган) унга Шайбонийхоннинг номи 
ва унвони битилган. 1507 йилда бу ислоҳот ҳали охирига етмаган эди. 
Манбаларга кўра, бу йилда Мовароуннаҳрда ҳали темурийлар тангалари тўла 
муомалада бўлган. 1508 йилда ислоҳот якунига етиб Шайбонийлар 
давлатининг барча ҳудудларида-Самарқанд ва Бухорода, Марв, Кеш, Насаф, 
Нисо ва Сарахсда, Ҳирот, Машҳад, Нишопур ва Сабзаворда бир хил 
вазндаги, бир хил сайқалланган тангалар зарб этилиб муомалага киритилади. 
Бир хил кумуш ва мис тангалар бутун мамлакат бўйлаб муомалага чиқарилиб, 
пулнинг қадрсизланишига барҳам берилади. 
Аммо, бу ҳолат узоққа чўзилмади. 1510 йилда Шайбонийхон вафот 
этгач, ўзаро урушлар ва 1512-13 йиллар қиши қаттиқ келганлиги марказий 
Мавароуннаҳрда қимматчилик ва очарчиликка олиб келди. Ундан ташқари 
шайбонийлар ва Бобурнинг мис тангаларни кўпроқ зарб эттириб муомалага 
киритиш орқали даромадларини кўпайтириш йўлидаги ҳаракатлари пулнинг 
қадрсизланишини янада кучайтирди. Шайбонийларнинг ҳокимиятни мутлақ 
қўлга киритиши ва сиѐсий вазиятнинг барқарорлашуви ҳам пул 
қадрсизланишининг олдини ололмади. Чунки, бозорларда мис пуллар 
ниҳоятда кўпайиб кетиб, маҳсулот нархидан анча ошиб кетди. Кумуш пуллар 
бутунлай муомаладан чиқиб, зарб этилмай қўйди. Бу ҳолат мамлакатда
янгидан пул ислоҳоти ўтказиш заруриятини туғдирди. 

---

265 
Давлатдаги бу галги ислоҳот анча оғир ва кўп босқичли бўлиб, бу сафар 
умумдавлат миқѐсидаги пул муомаласини бир меъѐрга тушириш учун ўн беш 
йил керак бўлди. Ушбу ислоҳатни кўпчилик тадқиқотчилар Кучкунчихон 
(1510-1529йй.) номи билан боғлайдилар. Даставвал Бухорода (Убайдулла 
Султоннинг мулки) кейин эса Самарқандда (Кучкунчихон мулкидаги 
пойтахт) бошланган бу ислоҳот жараѐнида юқори вазнли мис тангалар зарб 
этилиб, паст вазнли тангалар муомаласи тақиқланди. Кумуш тангалар зарб 
этилиши қисман йўлга қўйилган бўлса-да, уларнинг вазни Бухоро ва 
Самарқандда бир хил эмас эди. Фақат 1525 йилга келиб бутун давлат бўйлаб 
бир хил тангалар зарб этиш йўлга қўйилди. Бу жараѐнда ҳар қандай шахс 
ўзининг метали ѐки буюмларини зарбхонага элтиб, белгиланган вазндаги 
кумуш тангани эркин зарб эттириши мумкин эди. Бунинг учун хазинага 
маълум миқдорда тўлов тўланган. 
Аммо, кумуш пуллар зарб этилиши ва муомалага киришидан тушган 
даромаднинг асосий қисми давлат ғазнасига тушмас эди. Йирик мулк эгалари 
тангаларга ҳукмдор номи ва унвонини қўшиб зарб этсалар-да, зарбхоналардан 
келган даромадни ўзларига қолдирар эдилар. Давлатнинг асосан тўртта 
шаҳрида – Бухоро, Самарқанд, Балх ва Тошкентда доимий равшда кўп сонли 
кумуш тангалар зарб этилишига қарамай Кармана, Тоткенд (Зарафшон 
воҳаси), Ахси, Кеш, Ҳисор, Ясса каби шаҳарларда ҳам кам бўлса-да, 
зарбхоналар ишлаб турган. Натижада, XVI асрнинг ўрталарига келиб кумуш 
пулларнинг қиймати тушиб кетди. Ундан ташқари мамлакат ташқарисида ҳам 
(мас. қўшни бобурийлар давлатида) шайбонийлар кумуш танганларини зарб 
этиш авж олди. 
Бундай шароитда XVI асрнинг 60-йилларидан бошлаб Абдуллахон II 
савдо-сотиқ учун зарур бўлган пул ислоҳотини босқичма-босқич амалга 
оширди. Чунки, Абдуллахон II ҳукмдор сифатида нафақат давлат 
сарҳадларини кенгайтириш, марказлашган давлат барпо этиш балки, савдо-
сотиқ мамлакат иқтисодининг муҳим тармоғи эканлигини яхши англаган эди. 
У отаси Искандархон (1560-1583 йй.) давридаѐқ кумуш метал 
етишмовчилигини бартараф этиш билан бирга Бухорода олтин тангаларни 
доимий зарб этишни йўлга қўйди ва буни қаттиқ назорат остига олди. 
Абдуллахон II ислоҳоти асосан, кумушнинг нархи ошишига нисбатан 
кумуш тангаларнинг қийматини оширишга қаратилган эди. 1583 йилга қадар 
юқорида эслатилган тўртта йирик шаҳарда Искандархон номидаги бир хил 
вазн ва қийматга эга бўлган кумуш тангалар зарб этилади. 1560 йилдан 
кейинги 1583 йилгача бўлган давр Абдуллахон II нинг кўплаб жангу-
жадаллар даври бўлиб, бу юришлар ва ўзаро курашлар катта маблағ талаб этар 
эди. Шунинг учун ҳам Абдуллахонга ҳам, унинг рақибларига ҳам катта 
миқдордаги пул зарур эди.
1583 йилда отаси вафотидан сўнг олий ҳукмдор бўлган Абдуллахон II 
ўз пул ислоҳотининг сўнгги қисмини амалга оширди. Яъни, у кумуш 
тангалар зарб этишни ўз пойтахти Бухорода марказлаштирди. Бухорода 
Абдуллахон II номидан ҳар йили кўп миқдорда кумуш тангалар зарб этилди. 

---

266 
Балх, Самарқанд ва Тошкентда эса танга зарб этиш кескин камайтирилди. 
Шунингдек, Абдуллахон II шаҳар савдосидаги кундалик эҳтиѐж маҳсулотлари 
учун мис тангалар зарб этишни йўлга қўйди. 
Шайбонийлар ўтказган пул ислоҳотлари орасида Абдуллахон II нинг 
ислоҳати нисбатан муваффақиятли бўлиб, бу ислоҳот пул муомаласи 
инқирозига барҳам берди, кумушнинг давлат ҳудудларидан кўплаб чиқиб 
кетишини тўхтатди, хусусий метални яна зарбхоналарга жалб этди. Ушбу 
ислоҳот Абдуллахон II ички сиѐсатининг бир қисми бўлиб, транзит, ҳалқаро 
ва ички шаҳар савдосининг тараққиѐти учун муҳим аҳамият касб этди.