Beynin I i m I i -js

Toplumsal yelpazenin öteki ucunda ise, yavruların yüzde 5 ’i
normalin üzerinde saldırgandı. Hem dürtüsel hem de koşullarla
orantısız olan hu davranışları sergileyen maymunların kanında,
serotonitı yıkımıyla ilgili bir metabolizma ürününün düzeyi düşük
çıkmıştı.
İncelemelerini derinleştiren Suomi ve ekibi, serotoninin taşın­
masında rol alan bir proteini kodlayan genin, bir bireyde iki farklı
formdan (genetikçiler bunlara “alel” adını verir) biri halinde bu­
lunabileceğini keşfettiler
.20
Bunları şimdilik kısa ve uzun formlar
olarak adlandırırsak, genin kısa formuna sahip maymunlar öfke
denetiminde başarısız olurken, uzun formu taşıyanlar normal dav­
ranış kontrolüne sahipti.
Ancak bu, hikâyenin yalnızca bir kısmıydı. Bir maymunun kişi­
liğinin nasıl geliştiği, yaşadığı ortama da bağlıydı. Yavru maymu­
nun yetişmesinin iki yolu vardı: Ya annesinin yanı başında (olum­
lu ortam koşulları) ya da akranlarıyla (güvensiz bağlılık ilişkileri)
büyüyecekti. Genin kısa formuna sahip maymunlar, akranlarıyla
birlikte büyüdüklerinde saldırgan tipe dönüşüyor, ama annelerinin
bakımı altında yetiştirildiklerinde sonuç çok daha olumlu olabili­
yordu. Uzun gen formuna sahip maymunlarda ise yetişme koşulla­
rı pek bir şey değiştirmiyor gibiydi; maymunlar her iki duruma da
uyum sağlayabiliyorlardı.
Bu sonuçlan yorumlamanın en az iki yolu vardır. Birincisine
göre uzun alel, olumsuz bir çocukluk ortamına karşı direnç sağ­
layan “iyi gen”dir (bir sonraki sayfadaki tabloda, sol-alt köşe).
İkincisine göre ise iyi bir anne bakımı, normalde ortalıkta “kötü
tohum ” olarak dolaşabilecek maymunlara, zaaflarına karşı direnç
sağlamaktadır (sağ-iist köşe). Getirilebilecek diğer yorumlar bir