B mengliyev, G. Tojiyeva

 
Reja: 
1.
 
Fonetikaning o`rganish manbayi. 
2.
 
Nutqning fonetik jihatdan bo`linishi. 
3.
 
Bo`g`in haqida ma’lumot. 
               
Mavzu bo`yicha tayanch tushuncha: 

---

 
39 
Til  sathlari,  fonetika,  umumiy  va  xususiy  fonetika,  qiyosiy    va  eksperimental  fonetika,  jumla  (fraza),  takt,  bo`g`in,  enklitika, 
proklitika, diftong, ochiq  bo`g`in, yopiq bo`g`in, berkitilgan - yopiq bo`g`in, tovush. 
 
          Tilning  fonetik    tuzilishi,  grammatik  qurilishi  va  lug`at  tarkibini  ilmiy  asosda    har  tomonlama    o`rganish  natijasida 
tilshunoslikning bir qancha sohalari yaratildi, chunonchi, fonetika morfologiya, sintaksis, leksikologiya, semasiologiya,  etimalogiya va 
stilistika kabilar [1, 13;]. Fonetika – tilning  tovush tizimini, leksikologiya – lug`at tarkibini, morfologiya - so`z shakllarini, sintaksis – so`z 
shakllarining gapdagi vazifalarini, morfemika - so`z tarkibini, stilistika – nutq uslubini, semasiologiya - so`z ma’nolarini,  etimologiya – 
so`zlarning kelib chiqishini  o`rganadi. Tilning fonetik tuzilishi,  grammatik qurilishi  va lug`at tarkibining har biri  alohida – alohida tizimni 
tashkil  qiladi.  Ammo    til  sohalari  (fonetika,  leksika,    grammatika  )  shu  tilga  xos    qonun  –  qoidalar    asosida  bir  –  biri    bilan  o`zaro 
munosabatda bo`lib, bir  tizimni hosil qiladi.  
      
Lisoniy    sathlar  sirasida  fonetika    eng  kichik  tashkil  etuvchi  bo`lib,  boshqa  sathlar  (leksikologiya,  grammatika…) 
birliklari  uchun   moddiy  asos   vazifasini  o`taydi.  Insonning  nutq  faoliyati   nutq  birliklari  bo`lmish  tovushlar  tizimi    vositasida  ro`yobga 
chiqadi. Nutq tovushlari o`zida uch jihatni  birlashtiradi: fiziologik, akustik (fizik),  funksional. Nutq  tovushlarining fiziologik jihati deganda  
talaffuz  a’zolarining      boshqarilishi,  fizik  jihati  deganda  tovushning  akustikasi  (eshitilish  darajasi)  tushunilsa,  funksional  jihati  nutq 
tovushlarining  sotsial    tomonini,  aloqa  vositasi  ekanligini  belgilaydi.  Tilshunoslikda  har  uchala  jihatni  bir  –  biridan  ajratmagan    holda 
tadqiq    qilish  kerakligi  masalasida  olimlar  turlicha  qarashlarni    ilgari  surganlar.  Pirovard  natijada,  tilshunoslikda    ikki  –  fonetika  va 
fonologiya sohalari ajralgan. Fonetika nutqiy  xususiyliklarni, fonologiya lisoniy umumiyliklarni  tadqiq qilish bilan mashg`ul bo`ladigan  
bo`lib qoldi. 
         Fonetika grekcha so`zdan olingan  bo`lib, “tovushga xos” degan ma’noni  
 bildiradi. Fonetika nutq tovushlarini  hosil qiluvchi talaffuz apparatini ularning vazifasini ham tekshiradi. Tilning  fonetika sathida 
boshqa fan sohalari -  adabiyotshunoslik, fiziologiya, fizika, psixologiya kabi  fanlar bilan aloqa yaqqol seziladi. Fonetika nutqdagi tovush 
o`zgarishlari va almashinishini, urg`u, bo`g`in va ularning turlarini o`rganadi. Fonetikaning amaliy ahamiyati orfografiya  masalalarini hal 
qilishda,  chet  tillarni  o`rganishda,  tili  chuchuk  bolalarning    tilini  tuzatishda,  adabiy va dialektal  talaffuz  farqlarini  aniqlashda  namoyon 
bo`ladi.  
        Fonetika  umumiy,  xususiy    va  qiyosiy    fonetikaga    ajraladi.  Umumiy  fonetika  barcha  tillarga  xos  bo`lgan  talaffuz 
xususiyatlarini  o`rganadi. Unda intonatsiya  uchun qo`llaniladigan vositalar (tovush balandligi, kuchi, cho`ziqligi, tezligi (tempi)), pauza, 
tembr  kabi masalalar  tekshiriladi. Xususiy fonetikada  yoqorida aytilgan masalalar muayyan tillar misolida tekshiriladi. Xususiy fonetika  
tarixiy (diaxron) va  zamonaviy (muosir ) fanetika, tasviriy va eksperimental fonetika kabi ko`rinishlarda ish yuritadi. Alohida apparatlar 
yordamida  nutq  tovushlari,  bo`g`in,  urg`u  va  intonatsiyasidagi    artikulyatsion  –  akustik  xususiyatlar  eksperimental  fanetikada 
o`rganiladi. Tarixiy  fanetika esa  tildagi  fanetik  xususiyatlarning rivojlanishini tekshiradi .