Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Ular sekin-asta pastga tusha boshladilar, o‘n mi-nutdan keyin dushman o‘rovini ellik fut yuqoridan kesib o'tadigan tog‘ qirrasiga yetdilar.
Shu paytgacha ish yaxshi bordi. Gulxanlar atrofi-da yotgan maorilar ikki qochqinni sezmagandek edi­ lar, ular yana bir necha qadam ilgarilab bordilar. Ammo birdan ham so‘l tarafdan, ham o‘ng tarafdan gumburlab miltiqlar otila boshladi.
— Orqaga! — dedi Glenarvan. — Bu qaroqchilar qorong‘ulikda mushukdek ko‘rar ekanlar, miltiqlari ham yaxshi otarkan.
Glenarvan bilan Jon Mangls darhol orqaga qaytib, tik yonbag‘irlikdan yuqori ko‘tarildilar-da, ko‘p o‘tmay miltiq tovushlarini eshitib, xavotirlikka tush-gan o‘rtoqlari yoniga yetdilar. Glenarvanning shlya-pasini ikki yeridan o‘q teshib o'tibdi. Shunday qilib, ikki tomondan otilib turgan o‘q yomg'iri ostida uzun-dan-uzoq qirradan o‘tib ketishning iloji yo'qligi ma’lum bo‘ldi.
— Endi tong otishini kutamiz, — dedi Paganel.— Yerliklarning qurshovidan kechasi o‘tib ketolmas ekanmiz, ularni o‘zim tayyorlagan ovqat bilan bir mehmon qilishga ruxsat etasizlar.

Tun ancha salqin edi. Baxtdan bo‘lib, Kara-Tete qabriga eng yaxshi tungi kiyimlari bilan formiumdan

574

to‘qilgan issiq odeyallarini olib kelgan edi. Qochqinlar tortinib o'tirmay, ularga o'ralib, qabr to‘sig‘i ichida joylashib yotdilar- da, ko‘p o'tmay, xurofotchi yerlik-lar qo'riqchiligida, tashqariga chiqolmay, mavj ura-yotgan gazlar silkib-silkib qo‘yayotgan iliqqina yerda tinch uxl^b ketdilar.