Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Snou bo‘yidan to Tufold ko'rfazigacha piyoda bo-rishga tayyor edilar.
— Siz safarda mard yo‘ldoshsiz, azizim Elen, — dedi Glenarvan, xotiniga. — Lekin Tufold ko‘rfaziga yetib olganimizdan keyin hamma zarur narsalarni topa olamizmi?
— Shubhasiz, — dedi Paganel. — Eden kechagina qurilgan shahar eraas, Eden porti bilan Melburn o‘rtasida kemalar tez-tez qatnab turishi kerak. Ajab emaski, bu yerdan o‘ttiz besh mil naridagi Delegeyt degan shaharchada faqat oziq-ovqat emas, ot-ulov ham topsak.
— Xo‘sh, «Dunkan» nima bo‘ladi? — deb so'radi Ayrton. — Uni Tufold ko‘rfaziga chaqirishning payti kelmadimikan, milord?

— Siz nima deysiz, Jon? — deb so'radi Glenarvan.

— Menimcha, bunga shoshilmasak ham bo'ladi, ser, — deb javob berdi yosh kapitan, biroz o‘ylab ol-gach, — Tom Ostinni istagan vaqtda chaqirib olishin-giz mumkin.
— Bunga shubha yo‘q, — deb so‘z qistirdi Paganel.
— To‘rt yo besh kundan keyin biz Edenga yetib olamiz, buni esdan chiqarmanglar, — deb davom etdi Jon Mangls.
— To‘rt-besh kunda deysizmi? — deb qayta so‘ra-di Ayrton, bosh chayqab. — Yo‘q, kapitan, bahazur o‘n besh kun, hatto yigirma kun ketadi deb hisoblayvering, aks holda keyin xato qilganingizdan xafa bo‘lib yurasiz.
— Yetmish besh mil yo‘lni bosib o‘tish uchun o‘n besh-yigirma kun vaqt kerakmi? —dedi Glenarvan.
— Kam deganda, ser. Axir sizlar Viktoriya viloyatining eng qiyin joylari — bo‘m-bo‘sh dasht-lardan o‘tasiz, skvatterlarning gapi rost bo‘lsa, bu dashtlarda hech qanday manzil yo‘q, bu yerlardan hech narsa topib bo‘lmaydi. Hamma yoqni butalar bosib ketgan, yo‘l yo‘q. Bolta yoki mash’al bilan