Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

larga oyog'ini qo‘yib» daraxtning uchchiga chiqib oldi. Yana bir necha sekunddan keyin maymun quyuq barg-lar orasida ko‘zdan g‘oyib bo‘ldi.

— Bu qanday maymun? — deb so'radi mayor.

— Bu maymun — avstraliyalik odamning o‘zgi-nasi, — deb javob berdi Paganel.
Geografiya olimining yo'ldoshlari hayron bo'lgan-laridan yelkalarini qisib ulgurganlaricha ham yo‘q ediki, yaqin bir joydan: «Koo-e! koo-e!» deganga o‘xshash qichqiriq eshitilib qoldi. Ayrton ho'kizlarini haydadi, yuz qadam ham bosmay kutilmaganda sayo-hatchilarimiz yerliklar manzilidan chiqib qoldilar.
Manzil shunday xarob ediki, asti qo'yaverasiz! Quruq yerga o‘ntacha chayla qurilgan. Daraxt po‘st-loqlarini cherepitsa singari biri ustiga birini taxlab qurilgan bu gunioslar unda yashaydigan bechoralarni faqat bir tomondan asrar edi. Bu xarobalarning ochlikdan odam qiyofatini yo‘qotgan baxti qora xo'jayinlariga qarab, kishining ko'ngli aynir edi. Ular erkak, ayollar, bolalar bo‘lib, o‘ttiz kishicha edi. Hammasi ham kenguru terisidan tikilgan, churuk-churuk bo‘lib ketgan kiyim kiygan edilar. Ular ara-vani ko‘rib, qochish payiga tushdilar. Lekin Ayrton-ning sayohatchilarimiz tushunmaydigan mahalliy shevada bir narsalar deb qichqirganini eshitib, afti-dan, biroz tinchlandilar-da, yana qaytib keldilar.
Bo‘yi besh futu yetti dyuymga yetadigan, sochlari to'zigan, qo‘llari uzun-uzun va qorinlari qappayib chiqqan bu yerliklarning badani qop-qora emas, vaqt o‘tishi bilan rangini yo'qotgan qorakuyaga o‘xshar edi. Yowoyilarning serjun badani tatuirovka1 qilin-gan, biror motam yoki marosim munosabati bilan eti kesib olinganidan qolgan chandiqlar bilan to‘la edi. Bular yevropaliklar nazarida chiroyli deb hisoblanadi-gan odamlarning tamoman teskarisi bo‘lib, og‘zi kat-ta-katta, burni puchuq, buning ustiga nihoyatda pa-choq, pastki jag‘i turtib chiqqan, oppoq tishlari ku-rakdek-kurakdek edi.