Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Ilgarigi yo‘ldan sayohatni davom etdirish to‘g‘risidagi taklif ovozga qo‘yildi, uni hamma bir og'izdan ma’qulladi.
— Men yana bir fikr aytmoqchi edim, ser, — dedi botsman hammalari tarqab ketish uchun turishar ekan.
— Gapiring, Ayrton.

— Sohilga yaqinroq yurish to‘g‘risida «Dunkan»-ga buyruq yuborish payti kelmadimikin?

— Nima keragi bor buning? — deb gapga aralash-di Jon Mangls. — Oldin Tuf old buruniga yetib olay-lik, keyin yuboramiz-qo'yamiz. Agar biror tasodif bo‘lib, Melburnga qaytishga majbur bo'lsak, «Dunkan»ning u yerda yo'qligiga o‘zimiz achinib qo-

377

lamiz. Buning ustiga, kema hali remontdan chiqma-gan bo'lishi ham ehtimol. Shuning uchun men hozir-cha tura turish kerak deb o‘ylayman.
— Xo‘p, — deb uning fikriga rozi bo'ldi Ayrton, o‘z taklif ini boshqa takrorlamay.
Ertasiga kichkina otryad Seymurdan chiqib ketdi. U yaxshi qurollangan va har qanday kutilmagan vo-qialarga tayyor edi. Yarim soatdan so‘ng sayohatchi-lar yana sharq tomonga qarab cho‘zilib ketgan evkalipt o‘rmoniga kirib bordilar. Glenarvan ochiq daladan yo‘l yurishni afzalroq ko'rar edi. Ochiq dala quyuq o‘rmonga nisbatan hujum yoki pistirmalar qo‘yishga qulay bo'lmas edi, albatta. Lekin hozir bu­ ning iloji yo‘q, shuning uchun arava kuni bilan bir xildagi azim evkaliptlar orasidan o‘tib bordi. Kechqurun Englezi grafligining shimoliy chegarasi bo'ylab yo‘l bosgan sayohatchilarimiz bir yuz qirq to‘rtinchi meridianni kesib o‘tib, Myorrey okrugi chegarasida tunash uchun to‘xtadilar.