Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

mi.

— Bo'lmasa o‘sha Seymurga boraylik. Jasur sayo-hatchi ayollarimiz u yerda bir kun tunab ketishdan xursand bo‘lsalar kerak, deb o‘ylayman.

— Biz Meri ikkalamiz bunga rozimiz, azizim Eduard, — dedi Elen, — lekin bir shartimiz bor, bu — ortiqcha ovoragarchiliklarga sabab bo‘lmasligi va yo'ldan qo'ymasligi kerak.

— Zig‘ircha ham ovoragarchiligi yo‘q, — dedi Glenarvan. — Buning ustiga ho‘kizlarimiz ham dam olishi kerak. Ertaga erta bilan yana yo‘lga tushamiz.

Kechqurun soat to‘qqiz. Oy ufqqa og‘ib qolgan, uning qiya tushib turgan nurlari tuman orasida o‘z kuchini yo‘qotardi. Qorong‘ulik sekin-asta quyuq-lasha bordi. Kichkina otryad Paganel boshchiligida Seymurning keng ko‘chalariga kirib keldi. Geografiya olimi o‘zi hech vaqt ko'rmagan joylarni doim juda yaxshi bilar edi. U o‘zining qandaydir tug‘ma bir hissi bilan hamrohlarini to‘ppa-to‘g ‘ri «Shimoliy Britaniya» mehmonxonasiga boshlab bordi.

374

Otlar bilan ho'kizlarni molxonaga, aravani saroy-ga kirg‘izib qo‘ydilar. Sayohatchilar esa anchagina yaxshi jihozlangan uylarga tushdilar. Soat o‘nda yan-gi kelgan mehmonlarga kechki bvqat tortildi, bunga mister Olbinetning ham qo‘li tekkan edi. Paganel Robert bilan shaharni aylanib kelishga ham ulgurdi-lar. Ammo geografiya olimi o‘zining tunda shahar ay-langani to‘g‘risida qisqagina qiljb: hech narsa ko‘rganim yo‘q, deb qo‘ya qoldi.
Lekin Paganeldan ko‘ra kamroq parishonxotir bo‘lgan odam Seymur ko‘chalarida odamlar alla-narsadan havotir ekanliklarini sezgan bo‘lar edi. U yer-bu yerda odamlar to'planishar, ularning soni sekin-asta orta borardi. Eshiklar tagida odamlar o‘zaro suhbatlashar edilar. Kishilar hayajon bilan bir-biridan allanimalrni surishtirar, bugun chiqqan gaze-talarni ovoz chiqarib o‘qishar, muhokama qilishar va baxslashar edi. Bu alomatlar har qanday beparvo odamning ham diqqatidan chetda qolmagan bo‘lar edi. Lekin Paganel hech narsa sez-madi.
Mayor esa shaharga chiqmasdan, hatto mehmon-xonaning ostonasiga qadam ham qo'ymasdan, faqat mehmonxonaning ezma xo‘jayini mister Dikson bilan o‘n minutcha so‘zlashib, gapning nimada ekanini bilib oldi. Lekin u bu to‘g ‘rida hech kimga hech narsa de-madi.