Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Botsman uni qo'riqlab turadigan ikki matros kuzatuvida chiqib ketdi.
— Bu ablah yaxshigina odam bo‘lishi mum-

kina, — deb q o ‘ y d i mayor.

— Ha, — dedi Glenarvan, uning so‘ziga qo‘shilib.

— U aqlli, kuchli xarakterli odam. Yaxshi fazilatlari kelib-kelib yomonlikka xizmat qilishini qarang-a.
— Xo‘sh, Garri Grantchi?

— Uni topib bo‘lmasa kerak deb xavotirdaman. Bola bechoralar! Otasi qayerdaligini ularga kim aytib bera oladi endi?

— Men aytib bera olaman, — dedi Paganel. — Ha, men!
Odatda juda so'zamol, betoqat bo‘lgan geografiya olimining so‘roq vaqtida deyarlik hech narsa demay, jim o‘tirganini o‘quvchilar sezgan bo‘lsalar kerak. U indamay quloq solib o‘tirdi. Lekin hozir og‘zidan chiqqan qisqagina ibora ko‘p narsalarni ifoda qilardi. Glenarvan cho'chib ketdi.

612

— Siz-a, Paganel? Siz kapitan Grantning qa-yerdaligini bilasizmi? — deb yubordi u.
— Ha, imkoniyati boricha, albatta, — deb javob berdi geografiya olimi.
— Buni qayerdan bildingiz?

— 0 ‘sha hujjatning o'zidan.

— Ha-a... — dedi mayor, tamoman ishonchsizlik bilan.
— Oldin gapga quloq soling, Mak-Nabbs, yelkan-gizni keyin qisasiz, — dedi geografiya olimi. — Men bunga bari bir ishonmaysizlar deb shu vaqtgacha in-damay keldim. Gapirishning nima foydasi ham bor edi deysiz! Shunday bo‘Isa ham hozir uni aytayotgan ekan-man, buning sababi shuki, Ayrtonning so‘zi mening taxmininmni tasdiqladi.