Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Tom Ostinga har tomondan: «Nima uchun? Nega? Qanday qilib?» degan savollar yog‘ila boshladi.
Keksa dengizchi kimning gapiga quloq solishini ham bilmasdi. Nihoyat u faqat Glenarvanning so'ziga quloq solib, faqat uning savollariga javob bera boshla­ di.
— Katorjniklar qani? — deb so‘radi Glenarvan.— Ularni nima qildinglar?

592

— Katorjniklar deysizmi? — deb qaytarib so‘radi Tom Ostin, ajablanib.
— Ha! Kemaga hujum qilgan muttahamlar-da.

— Qaysi kemaga? — deb so‘radi Tom Ostin. — Sizning kemangizgami?

— Ha, ha, Tom, «Dunkan»ga. Kemangizga Ben Joys degan odam keldimi, axir?
— Men hech qanday Ben Joysni bilmayman. Men unday odamni ko‘rganim yo‘q, — deb javob berdi Ostin.
— Nega «ko‘rmas ekansiz»?! — deb yubordi keksa dengizchining javobidan hayron bo‘lib qolgan Glenarvan. Bo'lmasa nima uchun hozir «Dunkan» Yangi Zelandiyaning sharqiy sohili bo'ylab suzib yuribdi?
Glenarvan, Elen, Meri Grant, Paganel, mayor, Robert, Jon Mangls, Olbinet, Myulredi, Vilson keksa dengizning nimaga bunday ajablanayotganini tushunolmay turgan edilar, lekin uning xotirjamlik bilan:
— Kema bu yerda sizning buyrug'ingizga binoan suzib yuribdi, — deganini eshitib, ularning qanchalik hayron bo'lishganini bir ko‘rsangiz edi!
— Mening buyrug‘im bilan?! — deb yubordi Glenarvan.
— Xuddi shunday, ser, sizning o‘n to‘tinchi yan-varda yozgan xatingizdagi buyruqni bajarib yurib-man, xolos.
— Mening xatimdagi buyruqni deysizmi? Mening xatimdagi-ya? — dedi Glenarvan.