Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Bir soatcha yo‘l yurishgandan keyin tog‘ yo‘li yoqasiga qurilgan xarob bir qovoqxonaga tasodifan duch kelmaganlarida Ayrton juda qiyin ahvolda qol-gan bo‘lardi.

— Bunday joyga qurilgan qovoqxonadan egasi ni-ma manfaat ko‘rarkin!— dedi Paganel. — Undan ni-ma foyda?

400

— Juda bo‘lmasa, yo'lni so‘rab olamiz-ku, foydasi shu-da!— dedi Glenarvan.— Yuringlar, kira-miz!
Glenarvan Ayrton bilan birga qovoqxonaga kirdi. Xo‘jayinning qo‘pol odam ekani ko‘rinib turardi. U qovog'i soliq, afti xunuk, yoqimsiz odam ekan, uning basharasiga qaragan kishi qovoqxonasigadagi djin, brendi va viskini hammadan ham ko'ra o‘zi ko‘proq ichishiga shubha qilmasdi. Odatda uning qovoqx-onasiga faqat sayohat qilib yurgan skvatterlar va po­ da haydab o'tgan cho‘ponlar kirib o‘tar edilar.
Qovoqxona egasi sayohatchilarning savollariga is-tamaygina javob berdi, lekin shunday bo‘lsa ham, un­ ing bergan ba’zi ma’lumotlariga asoslanib, Ayrton qaysi yo‘ldan yurish kerakligini aniqlab oldi.
Glenarvan qovoqxona egasiga bir necha kron berib, endigina chiqib ketayotgan ediki, koloniya politsiyasining devorga yopishtirib qo‘yilgan e’loniga ko‘zi tushib qoldi, unda Pert turmasidan katorjniklar qochgani xabar qilinib, Ben Joysni tutib bergan odamga yuz funt sterling mukofot berilishi aytilgan edi.
— Bunday ablahni osib yuborsa ham arziydi, al-batta, — dedi Glenarvan botsmanga, e’lonni o‘qib chiqar ekan.
— Uni tutib berishni aytmaysizmi! — dedi Ayrton.

— Yuz funt sterling — hazil pul emas! Uning o‘zi shuncha turmas deyman.

— Qovoqxona egasiga kelsak, devorga bu e’lonni yopishtirib qo'ygani bilan baribir o‘zi bejoroq odamga o'xshaydi, — dedi Glenarvan.
— Menga ham shunday ko‘rindi, — deb qo‘ydi Ayrton.
Glenarvan bilan botsman arava oldiga qaytib keldilar. Bu yerdan otryad Lyuknou dovoniga olib bo-radigan yo‘l tog‘ tizmalarini kesib o‘tadigan tor, ilon izi daraga kirgan joyga qarab yurdi. Toqqa ko‘tarilish qiyinchiliklari boshlandi. Tez-tez sayohatchi ayollar aravadan, erkaklar esa otdan tushib piyoda yurishga majbur bo‘lar edilar. Yuqoriga ko'tarilishda og‘ir ar-avani orqasidan itarib yordamlashishga, yo‘l juda ham qiyalashib pastga tushib ketgan joy larda uni ehtiyot bilan tislantiribroq tushirishga, yo‘l keskin burilib ketgan joylarda ho‘kizlarni chiqarib olishga, arava orqasiga surinib keta boshlagan vaqtlarda g'ildiraklar ostiga tosh qo‘yishga majbur bo‘lardilar.