Alkimyogar ( r o m a n ) Paulo Koelo

Alkimyogar

 

(

R O M A N

)  

Paulo Koelo 

 

library.ziyonet.uz/ 

 

 

Santyago xursand boʻlib oʻrnidan turdi va hisob-kitob qilay degandi, xoʻjayin uning 

qoʻlidan tutib, nimalardir deb gapira boshladi. Qoʻlini boʻshatib olishga Santyagoning 

qurbi yetardi, biroq u yot bir mamlakatda va boz ustiga, bunday vaziyatda oʻzini qanday 

tutish lozimligini bilmas edi. Baxtiga yangi tanishi xoʻjayinni koʻkragidan itarib yubordi 

va Santyagoni yemakxonadan koʻchaga olib chiqib ketdi. 

— U sening pullaringni olmoqchi boʻldi. Tanjer Afrikaning boshqa shaharlariga 

oʻxshamaydi. Bu bandargoh, bandargoh esa doim tovlamachilarga toʻlib yotadi. 

 

Unga ishonsa boʻladi. U mushkul vaziyatga yordam berdi. Santyago yana choʻntagidan 

pullarni olib, sanadi. 

— Ertagayoq ehromlarga joʻnashimiz mumkin, — dedi arab. — Biroq avval ikkita tuya 

sotib olishimiz kerak. 

 

Shunday deb u Santyagoning qoʻlidan hamyonni oldi. 

 

Ular Tanjerning har qadamda chodirlaru savdo qutilari turgan tor koʻchalaridan yurib 

ketishdi va minglab olomon bilan toʻla bozor maydonidan chiqishdi — odamlar 

savdolashar, baqirib-chaqirishardi. Koʻkatu mevalar pichoq, xanjarlar bilan bir joyga 

uyub tashlangan, gilamlar esa turli-tuman chilimlar yonida. Santyago hamrohidan koʻzini 

uzmay borardi — boʻzbola bor pulini sherigiga bergan edi. U pulni qaytarib olmoqchi 

ham boʻldi, biroq bu noqulay, degan oʻyga bordi. Bu mamlakatning urf-odatlari 

Santyagoga notanish edi. «Hechqisi yoʻq, — Oʻyladi u, — men uni sergaklik bilan 

kuzatib borayapman, shuning oʻzi yetarli, axir, men undan qoruvliman.» 

 

U tasodifan turli-tuman buyumlar orasida qilichni koʻrib qoldi, bunaqa chiroyli qilichni 

hech qachon koʻrmagan edi: gʻilofi misdan, dastasi qimmatbaho toshlar va sir bilan 

bezalgan. Santyago Misrdan qaytishda, albatta, oʻziga shunday qilich sotib olishni 

koʻngliga tugdi. 

— Soʻra-chi, narxi qancha ekan? — turgan joyidan burilmay soʻradi u yoʻldoshidan. 

 

Shu lahzada u qilichga mahliyo boʻlib, ikki daqiqaga chalgʻiganini payqadi. Yuragi 

shuvillab ketdi. U oʻgrilib qarashga choʻchidi, chunki qarasa koʻz oldida qanday manzara 

namoyon boʻlishini bildi. Yana bir necha lahza u qilichdan koʻzini uzmay turdi, keyin 

oʻzini qoʻlga olib, boshini burdi. 

Atrof gʻala-gʻovur, bozor qaynab-toshardi, odamlar zir yugurar, baqirib-chaqirardi, 

gilamlar va yongʻoqlar, mis laganlar va koʻkatlar uyulib qorishib yotar, erkaklar qoʻl 

ushlashib, ayollar paranjida yurishar, allaqanday taomlarning hidlari taralar va faqat 

uning boyagi yoʻldoshi qay goʻrgadir gʻoyib boʻlgandi. 

 

Avvaliga Santyago ular bir-birini olomon orasida tasodifan yoʻqotib qoʻyishganiga oʻzini 

ishontirishga urindi va turgan joyidan jilmay kutishga qaror qildi — lop etib kelib qolar, 

deb oʻyladi. Biroz vaqt oʻtdi; baland minoraga koʻtarilgan kishi qiroat bilan nimadir deb 

---