Alkimyogar ( r o m a n ) Paulo Koelo

Alkimyogar

 

(

R O M A N

)  

Paulo Koelo 

 

library.ziyonet.uz/ 

 

qoʻshoqlanganday gʻuj boʻlib turardi. Ularni hali ham qiziqtirib turgan eng muhim narsa 

yemish edi. 

 

Bandargohga kiriladigan joyda turgan chogʻroq kemaga qarab oʻtirgan Malkisidq, bir 

paytlar unga ushr berganidan soʻng Ibrohimni qayta uchratmaganiday, endi bu boʻzbolani 

ham boshqa koʻrmasligi haqida oʻylardi. 

 

Umrboqiylarda orzu-istak boʻlmasligi kerak, chunki bu yerda ularning oʻz yoʻllari yoʻq. 

Biroq baribir Malkisidq qalbining tubida Santyago degan mana shu bolaga omad yor 

boʻlishini tilardi. 

«Uning hoziroq hatto mening ismimni ham unutib yuborishi achinarli-da, — Oʻyladi u. 

— Mening ismimni takrorlab turishi kerak edi. Alhol, meni eslab, «Malkisidq, Salim 

podshohi» degan sirli qariyani tilga olsa.» 

 

U koʻzini samoga tikdi va biroz iymanib, dedi: 

—Tangrim, iqrorman, bular barchasi, Sening kalomingda zikr etilganiday, «behudadan 

behuda urinish.» Lekin gohida qari podshoh ham oʻzi bilan gʻururlanadi-da. 

 

«Afrika deganlari gʻalati joy ekan», — Oʻyladi Santyago. 

 

U shaharning tang koʻchalarida tez-tez duch keladigan torgina yemakxonada oʻtirardi. 

Bir necha kishi kattakon chilimni qoʻlma-qoʻl almashib chekishardi. Shu orada u qoʻl 

ushlashib borishayotgan erkaklarni, yuzini bekitgan ayollarni, baland minoralarga chiqib 

olib, qiroat bilan bir nimalarni aytib qichqirayotgan ruhoniylarni koʻrdi, ayni damda 

atrofdagilar tiz choʻkishar va manglaylarini yerga tekizishardi. 

 

«Koʻchmanchi musulmonlarning makoni. Ularning urf-odatlari ham shu yerda ildiz 

otgan», — dedi ichida u. 

 

U bolaligida qishloqlaridagi cherkovda avliyo Yoqubning suratini koʻrgandi — mavrlarni 

mahv etgan gʻolib oq ot ustida, qoʻlida qilichni baland koʻtargan holda tasvirlangan, 

uning poyida hozir yemakxonada Santyago bilan yonma-yon oʻtirishgan kishilarga 

oʻxshash soʻxtasi sovuq odamlar mukka tushgan. Boʻzbola sarosimalandi — u oʻzini juda 

yolgʻiz his etdi. 

shu narsa uning xazinaga boradigan yoʻlida uzoq vaqt toʻsiq boʻlishi mumkin edi. Zotan, 

bu mamlakatda hamma arabcha gaplashardi. 

 

Yemakxona xoʻjayini uning oldiga keldi va Santyago imo-ishoralar bilan yonidagi stolda 

oʻtirganlar ichayotgan ichimlikdan unga ham olib kelishini soʻradi. Bu achchiq choy 

ekan. Boʻzbola vinoni xush koʻrardi. 

 

Sirasini aytganda, buning ahamiyati yoʻq — faqat xazina va ungacha qanday yetib borish 

haqida bosh qotirishi kerak. Sotgan qoʻylaridan tushgan pul anchagina, ular hamyonida, 

---