Alisher Navoiy 1 library ziyonet uz

Nasoi m  ul -M uhabbat ( I-  qi sm)  
Alisher Navoiy
 
 
103 
library.ziyonet.uz/ 
 
322.
 
A
BULFAZL 
J
A
’
FAR 
J
A
’
DIY R
.
 T
. 
Shayx Abu Abdulloh Xafif debdurki, Ja’far Ja’diygʻa yetkurdilarki, Abu Amr Istaxrin 
debdurki, gʻusl qilur erdim, izorim ochildi, koʻrdumki, ikki ilig kenimdin paydo 
boʻlub, izorimni belimga mahkam bogʻladi, Ja’far Ja’diy qoʻpti va Istaxrgʻa bordi va 
Abu Amr qoshigʻa kirdi va aning ayogʻin tutti. Va Abu Amrning ashobi sekridilar. Ul 
moni’ boʻldi va hech nima demangki, aning gʻazabi lillohdur va oʻn ikki yigʻoch 
yayogʻ kelibdur. Va Abu Amr i’tizor maqomigʻa kelib dediki, andoq demaydurmen, 
balki mundoq depmen. Andin soʻng ashobigʻa dedikim, anga xidmatkorliklar qildilar 
va uzrlar qildi. 
323.
 
A
BULQOSIM 
Q
ASRIY R
.
 T
. 
Junaydning ashobi kiboridin erdi. Shayx Abu Abdulloh Xafif debdurki, bir kun 
menga dedikim, meni bir sahrogʻa chiqar! Men ani bir sayrgʻa chiqardim. Bir yerga 
yettukkim, jam’i shatranj oʻynaydur erdilar. Alarning bisoti qirogʻida oʻlturdi va 
oʻynay kirishti. Men munfa’il boʻldum va choram yoʻq erdi. Qaytib kelurda yana bir 
jam’gʻa yettukki, nard oʻynar erdilar. Mutagʻayyir boʻldi va borib alarning bisotin 
buzdi. Va alar bichogʻlar tortib, anga yuzlandilar. Ul dedikim, bichoqlaringizni 
beringkim barchasin yeyin. Men bu ikki holdin mutaassib boʻldum va savol qildimki, 
ul ne erdi va bu ne? Dedikim, ul vaqtki laduniy koʻzi bila boqsoq andoqdur va chun 
gʻayri laduniy koʻzi bila boqsoq mundoq. Bu soʻz ilgarirak oʻtti. Ammo anda Shayx 
ul-islom Abubakr Qasriy deb erdi va Shayx Abu Abdulloh maqomotida Abulqosim 
Qasriydur. Boʻla-olurki, Qasriygʻa ikki kuniyat boʻlgʻay, yo biri sahv voqe’ boʻlmish 
boʻlgʻay, vallohu a’lam. 
324.
 
A
BDULAZIZ 
B
AHRONIY Q
.
 S
. 
Shayx Abu Abdulloh Xafif q. s. debdurkim, Abdulaziz Bahroniy qatigʻ sovuq qishda 
Sherozgʻa keldi va eski toʻni bor erdi. Har futuhki, yetsa erdi, fuqarogʻa sarf qilur 
erdi. Uch kun Sherozda erdi, aning bila bu bobda soʻzlashdilar. Dedikim, mening 
nafsim sizing toʻnlaringizdin qochar. Pas manga dedikim, yo Abu Abdulloh, meni bu 
shahrdin chiqarki, niyatim yoʻqdurki, bu shahrda yangi toʻn kiygaymen. Dedim: 
qayon borursen? Dedi: bahr nohiyatigʻa. Anga mushoya’a qildim ul darvoza sariki, ul 
borur yoʻlda erdi. Nogoh koʻrdukki, Abulxayr Molikiy kelur. Bizni chorlardi. Va oʻzi 
bila yeguluki bor erdi. Dedi: kelingkim, taom yeyali! Aning bila taom yeduk va biror 
nima qoldi. Bahroniy qoʻpti va sajjodasin egniga soldi. Abulxayr dedi: kosh bu 
taomdin birar nima oʻzung bila eltsang! Ul dedikim, mening matbaxim ilgari 
boribdur. Abulxayr dedikim, pas bu qolgʻon taomlarni netali? Bahroniy dedikim, itlar 
olligʻa solgʻil va bordi.