Alisher Navoiy 1 library ziyonet uz

Nasoi m  ul -M uhabbat ( I-  qi sm)  
Alisher Navoiy
 
 
101 
library.ziyonet.uz/ 
 
soʻzdin murodi Muhammad Xaffof ermish. Va aning mushohada bobida va 
shaytondin boze yeganda, koʻp soʻzlari bor, tilay degan kishi «Nafahot ul-uns»da 
aning zikrida mutolaa qilsun! 
317.
 
X
ASAN B
.
 
H
AMMAVIYAH VA SOHIBUHU 
A
BU 
J
A
’
FAR 
X
ARROR 
I
STAXRIY 
Q
.
 S
. 
Shayx Abu Abdulloh Xafif debdurki, Abu Ja’far Xarror, Hasan Hammaviyaning 
sohibi, Istaxrdin bizing qoshimizgʻa keldi. Ibn Zaydon dedikim, orzudur mangakim, 
bu kecha ani bizing qoshimizgʻa hozir qilgʻaysen. Ani munung majlisida hozir 
qildim. Soʻz asnosida Ibn Zaydon dedikim, tilarbizki, oʻz hikoyotingdin bizga bir 
nima aytqaysen. Ul dediki, manga xud hikoyate yoʻqdur, agar desang, ulcha 
mashoyixdin koʻ-rubmen, andin aytay. Ibn Zandon dedi: biz ham ushmuni tilarbiz. 
Ja’far dedi: Bir kun men va jam’i Hasan Hammaviya qoshinda oʻlturub erduk va ul 
bosh quyi solib erdi. Nogoh sayhaye tortti va ul sayha bila hozirlar koʻzidin gʻoyib 
boʻldi. Bizlar bir-birimizga boqishtik va dedikki, bu soʻzni hech kishiga aytsa 
boʻlmaskim, eshitgan antqusidurkim, yana nodiraye orogʻa soldilar. Ul uch kun 
gʻoyib erdi. Har kishi soʻrsa, der erdikki, mashgʻuldur. Uch kundin soʻngra 
koʻrdukki, masjid eshikidin kirdi, mutagʻayyirul-lavn. Va gʻoyat haybatidin mumkin 
yoʻqki, kishi aniig bila soʻzlashgay. Va men hamisha aning bila inbisot qilur erdim. 
Dedimki ayyuhash-shayx, miqdore toza panir bor, mayl bormu, keltursak? Va aning 
toza panirgʻa mayli koʻp boʻlur erdi. Dedi: keltur! Kelturdum, bir luqma yedi va 
ishorat qildikim, yengiz! Shayx Abu Abdulloh Xafif dedikim: Ibn Zaydon manga 
dedikim, hech shak yoʻqdurkim bu sodiq kishidur, ammo bu hikoyatni bovar 
qilaolmasmen, nav’e qilki, inongʻaymen. Dedimki, shayx uchun yer solingki, yoʻl 
ranjidin osoyish topsin. Yer soldilar. Shayx uyudi va men Ibn Zaydon bila oʻlturduk. 
Anga ancha ayttimki, bovar qildi. Shayx Abu Abdullohdin ul hol kayfiyatin soʻrdilar. 
Dedi: ul oʻz makonidin yiroq bormaydur erdi, ammo anga libose yopib erdilarki, 
koʻzlardin gʻoyib boʻlib erdi. 
318.
 
A
BDULLOH 
Q
ASSOR R
.
 T
. 
Shayx Abu Abdulloh Xafif debdurki, Abdulloh Qassor dedikim, bir qatla haj 
azimatigʻa Sherozdin chiqdim. Mashoyix manga dedilarkim, chun Sahl Abdulloh 
Tustariygʻa yetsang, bizdin salom yetkur va degilki, biz sening fazlingga mu’tarifbiz 
va harne desang, inonurbiz. Sendin bizga mundoq yetibdurkim, arafa kuni oʻz 
yeringdin chiqarsen va soyir hujjoj bila Arafot mavqe’ida hozir boʻlursen. Agar bu 
chindur, bizga xabar berki, bizing munga imonimiz bor. Abdulloh Qassor dediki, 
chun anga yettim, qoshigʻa borib salom berib oʻlturdum. Ul bir chodirshab oʻziga 
chirmab erdi va bir na’layn ilayiga qoʻyub erdi va koʻzi ochuq qolib erdi, bir volihi 
hayrondek. Manga haybat mustavli boʻldi va soʻz ayta bilmadim. Chun dahshatim 
raf’ boʻldi, mashoyix risolatin yetkurdum. Sahl bir lahza boshin quyi soldi, dagʻi bosh 
koʻtarib dediki, yo doʻst, [bu qavm xohlaganini qiladigan, Allohga iymon 
keltirganlardanmi? «Ha»,– dedim. Aytdi: Shunday ekan, mening ishlarim haqida nega 
soʻraydilar?!
(1)
. 
319.
 
I
BROHIM 
M
UTAVAKKIL R
.
 T
. 
Shayx Abu Abdulloh Xafif debdurki, bu toifadin biri, manga dedikim, sahrogʻa 
chiqib erdim. Koʻrdumki, Ibrohim Mutavakkil, toʻnlarin yubdur va kunaska yoyibdur. 

---