Айтматов Ш. боранлы бандирги

болманды, жоқ, ол мүмкин емес, тек ғана олардан узақ-
ласып кеткеннм демесен...
Басқа жақтан жол салынса таўдағы гейпара булақ-
дар да умыт болады. Жолаўшылар енди оған суў ишиўге
қайрылмайды, булақ дөгерегнн шөп басып кетеди. Соны-
нан оны былайырақтан көриў де қыйын. Сол булақты
67
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

ядына түсирип, ыссыда шөлин қандырыў ушын жолдан
қайрылып келетуғын адамлар сийрек гезлеседи. Егер
адам қақыйқатында да оган бурылып, шөп басқан жерди
ашып қараса, қуўаныштан есинен айырылайын дейди:
кеп ўақыттан бери ҳеш ылайланбаған, муздай тып-тынық
мөлдир суў жалтырап жатады. Онда адам өзиниц, таў
менен аспанныц, күнниқ де сүўретин көреди... Сонда ол
бундай булақты билмеў гүнә, ол жөниндо басқа адам-
ларға да айтыўым керек деп ойлайды. Солай 
ойлаған
менен ол сонынан екинши ретке шекем умытып кетеди.
Өмирде де гейде усылай болады. Мүмкин, өмир деген-
нин өзи усылай шығар....
Мен 
сондай булақ жөнинде жақында аўылға бар-
ғанымнан кейнн ғана ойлана басладым.
Сиз, мүмкнн менин сондағы 
Г^ркиреўден 
бирден
кетким келгенине танланған шығаг.сыз. Усы 
айтқанла-
рымнып бгрин неге сол жерде—аўылда айтыўға болмады
екен деп ойларсыз да. Жоқ, шынында да болмады. Онда
менин кеўил-күйим бузылып, өзимнен-өзим қысындым.
Сонлықтан тезирек кетким келди. Себеби Дүйшен менен
ушырасыўға батына алмадым, онын жүзине 
тикленип
1
;арай алмайтуғынымды түсиндим. Менин тынышланып,
ой-пикиримди бир жерге жыйнаўым, жол бойынша жер-
леслерпме, тек ғапа оларға емес-аў, ал басқа да көплеген