Айтматов Ш. боранлы бандирги

адамларга айтып бериўге тийис болған усы 
ҳақыйқат
[үрриним жөнинде ойлаўым керек еди.
Өзимди тағы да гүнәкар сезиўимнин 
себеби—л:ана
мектептин ашылыў мерекесинде менин 
сыйды 
жерде
отырыўға ҳақым болған жоқ. Сонлықтан, 
көрсетилген
соншама иззет, ҳүрметтин бәрин маған емес, ал басқаға
дслеў керек еди. Бәринен бурын буған бизин бириншй
муғаллимимиз, аўылдағы ен дәслепки коммунист—Дүй-
шен ғарры ҳақылы еди. Ал, ҳақыйқатында басқаша бо-
68
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

лып шыкты, Бизлер байрам столында гәрдннсип отырга-
нымызда бул ҳақынқат ҳасыл адам хат тасып, мектеп-
тин ашылыў мерекеси ҳүрметине бурынғы оқыўшылар-
дан келген кутлықлаў телеграммаларды гарқатып бериў-
ге асығып жүрди.
Бундай ўақыя жалгыз ирет ғана ушырасып қалманды
ғой. 
Мен буны 
бнр неше 
рег 
"банқадым. 
Сонлық-
тан 
гейде отырып 
өз-өзимнен: 
жап 
ғана 
әпиўаны
адамды ҳақыйқат, тап Ленин сыйлағандап етип сыйлаў
уқыбынан 
биз қашан айырылып едик? деп сорайман.
Қудайға шүкир, енди биз бул ҳаққында ҳеш жасырмай,
жәднгөйлпксиз анта аламыз. Ен болмаса усы жөнинен
Ленннге жақынлап келгенпмпз жүдә жақсы, жүдә қуўа-
нышлы.
Уақтында Дүйшеннми 
қандай муғаллпм 
болғанын
жаслар бплмейди. Ал, ғарры әўладтыц 
көбиси ҳәзир
тнри емес. Дүйшенниц көп ғана оқыўшылары 
урыста
өлпп, өзлериниц қандап батыр адамлар екенин көрсет-
1