Adabiyot ixlosmandi

shunar edim-ku!
Roziya «Kerak bolganda aytdim!» - deganday jilma- 
yib turardi.
- O'n besh daqiqa qolgan bolsa, avtobusda ulgurol- 
massiz. Uzoqmi? Men hozir taksi topaman!
Chilonzorda kechki paytlarda markazga bo'sh qay- 
tadigan taksilar uchrab turadi. Maksimich shulardan 
birini to'xtatib, Roziyani chiqardi. So'ng o‘zi ham minib:
- Sizni tashlab otib ketaman! - dedi. Shundan ke- 
yin Maksimichdagi xijolatlik sal tarqadi. U o'rindiq- 
ning narigi chetida yuzini shabadaga tutib borayot- 
gan Roziyaga ko‘z qirini tashladi. «Yoshlik ajoyib-da!
- deb qo^di Maksimich o'zicha. - Har qanday holatda 
odamning ohori tolcilmaydi. Bu qiz hozir maxsus ya- 
sanib chiqishi shart emas, busiz ham visolga munosib 
nafosati-yu, tarovati bor».
- Kim u baxtiyor yigit, Roziya, bilsak mumkinmi?
- U ham loyihachi muhandis.
- Loyihachi? Bizga hamkasb emasmi?
- Yer osti kommunikatsiyalari bo'yicha ishlaydi. 
Metroni loyihalashga juda ishqiboz.
- O, shunaqami?
- Metroning dardi menga o'sha kishidan yuqqan.
- Ana, xolos! Maslakdosh ekansizlar-da! Siz boya 
men bilan bahslashganingizda u yigit ham yoningizda 
turgan ekan-da!
- Bolmasam-chi! - dedi Roziya sho'x kulib, boyagi 
noqulayliklarga ham Roziya o'sha yigit tufayli chidab

---

24 
________Pirimqul Qodirov
yurganini Maksimich endi payqadi. «Ajabo! - o'ylandi 
u. - Meni ham biror qiz shunday sevganmidi? Sevgan 
bo lsa ham yoshlikdagi muhabbat odamni bunchalik 
go‘zal ko'rsatishini men endi bilyapman. Hayot g'alati, 
yoshlikning qadrini yoshi anchaga borgan odamlargi-